Eugenia tomentosa cabeluda که به فارسی کابیلودا نامیده میشود، گیاهی از خانواده میرتاسه، بومی جنوب برزیل می باشد. نیاز های این گیاه عبارتند از نور: زیاد رطوبت: کمی مرطوب دمای محیط: نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری خاک: خاک های مرطوب، حاصلخیز و اسیدی
نام علمي
Eugenia tomentosa
خصوصیات - معرفی
گیاه "کابیلودا" یا "جابوتیکابای زرد" یکی از گیاهان خانواده مورد (Myrtaceae) و بومی جنوب برزیل است. این گیاه به صورت درختی به ارتفاع حدود 8 متر وجود دارد. شاخه ها افراشته، بدون کرک، تیره و قابل انعطاف هستند. ولی بخش های جوان گیاه پوشیده از کرک های سفید رنگ می باشند. برگ ها با آرایش متقابل، به رنگ سبز تیره، کشیده، با دمبرگی کوتاه، به طول 4 تا 7 سانتیمتر با انتهای برآمده می باشند. گل ها به رنگ سفید، کوچک و متعدد هستند که به صورت جانبی در خوشه هایی تولید می شود. میوه ها از نوع سته ای، کروی شکل، پوشیده از کرک های سفید رنگ، با پوستی ضخیم به رنگ زرد روشن می باشند. هر میوه حاوی یک یا دو بذر بزرگ است. پالپ میوه ها آبدا بوده و بذرها دارای مزه ای گس هستند.
این میوه ها دارای مزه ای مطبوع، کمی ترش و غنی از ویتامین E بوده که معمولاً به مصرف محلی می رسد. همچنین از این درختان به دلیل تولید شاخه های انبوه، برگ ها سبز تیره و تاجی انبوه، به عنوان گیاهی زینتی نیز استفاده می شود.
زمان گلدهی این گیاهان در ماه های آوریل تا جون است و زمان میوه دهی نیز طی ماه های اکتبر تا دسامبر می باشد.
شرایط نگهداری کابیلودا
نور مورد نياز
زیاد
آبياري و رطوبت
کمی مرطوب
دماي مورد نياز
نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری
خاک مورد نياز
خاک های مرطوب، حاصلخیز و اسیدی
|
کابیلوداها گیاهانی مخصوص نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری بوده که در دمای 27 درجه سانتیگراد صدمه دیده و از بین می روند.
همچنین بهترین رشد و عملکرد را در خاک های مرطوب و به خوبی آبیاری شده، حاصلخیز و اسیدی و مکان هایی با آفتاب کامل تا کمی سایه دارند.
آنها می توانند خشکی ملایم را نیز تحمل کنند. ولی آبیاری منظم سبب باردهی بیشتر درختان در تمام طول سال و افزایش عملکرد خواهد شد.
هرس برای این گیاهان ضروری نیست اما با هرس مناسب و پرچینی می توان میوه های بیشتری بر روی تنه اصلی ایجاد کرد.
نحوه تکثیر کابیلودا
یکی از روش های تکثیر این گیاهان، کشت بذرهای آنها است. بذرها پس از حدود یک ماه جوانه خواهند زد. بهترین بستر برای کشت بذرها، گلدان هایی با دو قسمت پیت، دو قسمت شن و یک قسمت پرلیت و کمپوست است.
گیاهان پیوند شده می توانند پس از 5 سال به باردهی برسند اما درختانی که از طریق بذر تکثیر یافتند، پس از حدود 10 تا 20 سال به میوه دهی می رسند.