Manilkara kauki caqui که به فارسی مانیکارا کائوکی نامیده میشود، گیاهی از خانواده ساپوتاسه ، بومی نواحی گرمسیر آسیا و استرالیا می باشد. نیاز های این گیاه عبارتند از نور: زیاد رطوبت: کمی مرطوب دمای محیط: نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری و خشک خاک: خاک های شنی لومی
خصوصیات - معرفی
"مانیکارا کائوکی" درختی همیشه سبز، در اندازه های متوسط، با تاجی تخم مرغی شکل است که می تواند حدود 25 تا 30 متر نیز ارتفاع داشته باشد اگرچه اغلب آنها حدود 15 متر ارتفاع دارند. برگ ها دارای پهنکی به طول 6.5 تا 12.5 سانتیمتر و عرض 4 تا 6 سانتیمتر و همچنین دارای دمبرگی به طول حدود 1 تا 3 سانتیمتر هستند. سطح رویی برگ ها دارای شیاری در وسط می باشد. دمبرگ ها یا برگ های بریده شده از خود شیره ای شیری رنگ ترشح می کنند. در اطراف هر رگبرگ میانی حدود 10 تا 12 رگبرگ جانبی وجود دارد. گل ها روی شاخه هایی به طول 10 تا 20 سانتیمتر در کنار برگ ها ظاهر می شوند. کاسه گل دارای ابعادی 3 تا 4 در 2.5 تا 3 میلیمتر بوده که سطح خارجی آنها با استفاده از کرک های کوتاه و قهوه ای پوشیده شده است. گلبرگ ها به صورت پیوسته و دارای شش لوب جدا از هم می باشند. هر لوی نیز دارای ابعاد 1.5 تا 2 در 0.5 تا 1 میلیمتر است. گل ها دارای شش پرچم متصل به جام گل می باشند. میله ی پرچم سه گوش بوده و حدود 1.5 میلیمتر نیز طول دارد. خامه نیز بدون کرک بوده و حدود یک میلیمتر طول دارد. میوه های این گیاهان حدود 25 میلیمتر طول داشته و دارای کاسه ی گلی پایا می باشند. بذرها نیز دارای ابعاد 20 در 19 میلیمتر هستند. پوست این میوه ها براق، نازک و سخت می باشد. این میوه ها خوراکی بوده و توسط بومیان منطقه از روی درختان خودرو جمع آوری می شوند. در برخی موارد نیز این درختان را در باغ ها کشت می کنند. همچنین کشت آن به عنوان یک درخت زینتی نیز صورت می گیرد. این گیاه بومی نواحی گرمسیر آسیا (سریلانکا، میانمار، تایلند، ویتنام، مالزی، اندونزی، فیلیپین، گینه نو) و شمال استرالیا است.
شرایط نگهداری مانیکارا کائوکی
نور مورد نياز
زیاد
آبياري و رطوبت
کمی مرطوب
دماي مورد نياز
نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری و خشک
خاک مورد نياز
خاک های شنی لومی
|
این درختان معمولاً در نوای گرمسیری و نیمه گرمسیری، نواحی ساحلی و یا به طور نسبی در آب و هوای خشک در ارتفاعات کمتر از 500 متر یافت می شوند و خاک های شنی لومی را ترجیح می دهند. آنها سرمای ملایم را تحمل می کنند. در صورت مساعد بودن شرایط محیطی و رشدی، این گیاهان می توانند در برخی مناطق در تمام طول سال گل و میوه تولید کنند.
خواص و کاربردهای دارویی و صنعتی
میوه های این گیاهان ارزش خوراکی داشته و به صورت خام یا پخته شده یا به صورت شربت مصرف می شوند. این میوه ها طعم خاصی نداشته و شیرین و بی مزه می باشند. پالپ میوه ها در زمان رسیدن به رنگ کرم – سفید در می آید. شکل میوه ها نیز تخم مرغی یا واژتخم مرغی می باشد.
در نواحی بومی، بذرها، ریشه ها، پوست و برگ های این گیاه در طب سنتی و به عنوان دارو مورد استفاده قرار می گیرند.
چوب این درختان نیز سنگین بوده و در ساختمان سازی و تهیه لوازم منزل کاربرد دارند. استفاده از این چوب ها در اندونزی شهرت زیادی دارد.
نحوه تکثیر مانیکارا کائوکی
تکثیر این گیاهان از طریق کشت بذرهای آنها صورت می گیرد. این بذرها دوره ی خواب نداشته و نیاز به پیش تیمار جوانه زنی نیز ندارند ولی خیساندن بذرها به مدت 24 ساعت قبل از کشت می تواند سرعت جوانه زنی آنها را افزایش دهد. بذرها را باید در مکان های سایه و بسترهای کشت مناسب و سبک کشت نمود. بذور حدود 2.5 تا 5 هفته پس از کشت جوانه خواهند زد.
یکی دیگر از روش های تکثیر این گیاهان استفاده از قلمه است. قلمه ها را به طول 20 تا 25 سانتیمتر تهیه کرده و پس از آغشته کردن آنها به هورمون های ریشه زایی، در خاک های شنی کشت می کنند. حدود 50 درصد این قلمه ها پس از 8 تا 10 هفته ریشه دار خواهند شد.