Passiflora mollissimaBanana passionfruit که به فارسی موز پَشِن فروت نامیده میشود، گیاهی از خانواده گل ساعتی بومی رشته کوه های آند می باشد. نیاز های این گیاه عبارتند از نور: زیاد رطوبت: کمی مرطوب دمای محیط: نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری خاک: خاک های با بافت های مختلف
نام علمي
Passiflora mollissima
نام لاتين
Banana passionfruit
خصوصیات - معرفی
گونه mollissima از جنس Passiflora ارتباط خویشاوندی نزدیکی با گونه Passiflora mixta دارد.
این گیاه بومی دره های رشته های کوه های آند از منزوئلا تا بولیوی است. و به صورت اهلی شده در نقاط مختلف اسپانیا کشت شده و میوه های آن در فروشگاه ها به فروش می رسد.
این گونه دارای ساقه های استوانه ای شکل و خزنده با کرک های زرد رنگ و انبوه می باشد. ساقه ها قوی و بالارونده بوده و حتی تا بیش از 7 متر نیز می توانند رشد کنند.
برگ ها به رنگ سبز براق با رگبرگ های مشخص هستند.
گل ها بزرگ، دارای گلبرگ هایی به رنگ صورتی و سبز با مرکزی سفید و زرد رنگ می باشند.
میوه های رسیده به رنگ نارنجی مایل به زرد و تخم مرغی شکل بوده و حاوی پالپی پرتقالی رنگ، خوراکی و شیرین می باشند. این میوه ها دارای تعدادی بذر سیاه رنگ هستند.
![Banana passionfruit]()
![Banana passionfruit]()
شرایط نگهداری موز پَشِن فروت
نور مورد نياز
زیاد
آبياري و رطوبت
کمی مرطوب
دماي مورد نياز
نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری
خاک مورد نياز
خاک های با بافت های مختلف
|
موز پشن فروت معمولاً در نواحی گرمسیر و نیمه گرمسیر می روید. و در نواحی با دمای بالاتر از 28 درجه فارنهایت به صورت گیاهی سریع الرشد دیده می شود.
معمولاً در ارتفاعات 1800 تا 3200 متر در رشته کوه های آند می روید.
شاخه های خزنده و بالارونده ی این گیاه از سال دوم شروع به تولید محصول نموده و در بهترین حالت، هر شاخه می تواند حدود 300 میوه تولید کند.
دماهای تا 2- درجه سانتیگراد را تا حدودی تحمل می کنند. برگ ها و شاخه ها ممکن است در دماهای پایین تر از بین بروند ولی در صورت سالم بودن ریشه ها و مساعد شدن شرایط، دوباره رشد خواهند کرد. ولی در شرایط معتدل گرم، بهترین رشد را خواهند داشت.
![Passiflora mollissima]()
![Passiflora mollissima]()
خواص و کاربردهای دارویی و صنعتی
میوه های این گیاه خوراکی بوده و طعم و مزه ای مطلوب دارند و اغلب برای تهیه آب میوه از آنها استفاده می کنند.
در بخش هایی از آمریکای جنوبی از میوه های آن در تهیه بستنی ها، نوشیدنی ها و کوکتیل ها استفاده می شود.
همچنین از این گیاه به عنوان پایه برای پیوند سایر پَشِن فروت ها به خصوص در نواحی با آب و هوای بسیار سرد، استفاده می شود.
ارزش غذایی:
هر صد گرم از بخش خوراکی این گیاه حاوی 25 کیلوژول انرژی، 92 گرم آب، 0.6 گرم پروتئین، 0.1 گرم روغن، 6.3 گرم کربوهیدرات ها، 0.3 گرم فیبر، 0.7 گرم خاکستر، 4 میلیگرم کلسیم، 20 میلیگرم فسفر، 0.4 میلیگرم آهن، 0.03 میلیگرم ریبوفلاوین، 2.5 میلیگرم نیاسین و 70 میلیگرم اسکوربیک اسید می باشد.
![معرفی و راهنمای پرورش درختان میوه - موز پَشِن فروت]()
![معرفی و راهنمای پرورش درختان میوه - موز پَشِن فروت]()
نحوه تکثیر موز پَشِن فروت
موز پشن فروت معمولاً به وسیله کشت بذرها تکیثر می شود. اما از طریق قلمه ها نیز می توان این گیاه را تکثیر نمود.
بذرها با سیستم پاگرما در دمای 70 تا 80 درجه فارنهایت به مدت یک تا دو هفته جوانه می زنند. ولی در دماهای پایین تر ممکن است مدت جوانه زنی بذرها به 10 هفته نیز برسد.
بذرها دارای پوشش سختی می باشند که جوانه زنی آنها را با مشکل مواجه می کند بنابراین برای افزایش سرعت جوانه زنی می توان از پیش تیمار جوانه زنی استفاده نمود. پیش تیمارهای مختلفی برای بذور این گیاه وجود دارد اما معمولترین روش، خیساندن بذرها به مدت 24 تا 48 ساعت قبل از کشت در آب گرم می باشد.
پیش تیمار دیگر، استفاده از چینه سرمایی است. به این صورت که بذور را در ماسه مرطوب و در دمای 4 تا 7 درجه سانتیگراد برای مدت معین قرار می دهند سپس بذرها را در خزانه کشت می کنند.