|
گیاه "زفیرانتس گرندیفلورا" یکی از گیاهان علفی چندساله و بومی مکزیک، کلمبیا و آمریکای مرکزی است. این گیاه همچنین به صورت خودرو و به عنوان گیاهی زینتی در غرب هندوستان، پرو، آرژانتین، برزیل و جنوب شرقی ایالات متحده از تگزاس تا فلوریدا، آفریقای جنوبی، چین، کره، نپال، سریلانکا و غیره نیز می روید.
این گیاه دارای گل هایی به رنگ صورتی روشن و به محیط 10 سانتیمتر با برگ هایی به رنگ سبز و تسمه ای شکل است. این گیاهان دارای سوخ های کروی شکل به قطر 2 تا 3 سانتیمتر می باشند. پیازها پوشش دار و به رنگ قرمز شرابی هستند. از هر سوخ حدود 4 تا 6 برگ خطی و پهن تشکیل می شوند. هر برگ حدود 15 تا 30 سانتیمتر طول و حدود 6 تا 8 سانتیمتر نیز عرض دارد. گل ها قیفی شکل، منفرد، به رنگ صورتی تا قرمز دیده می شوند. این گل ها به صورت افراشته روی دمگلی به طول 10 تا 15 سانتیمتر تشکیل می شوند. اسپات ها به رنگ یاسی تا بنفش و به طول 25 تا 30 میلیمتر می باشند. دو پرچم طویل به طول 15 میلیمتر و 21 میلیمتر در هر گل وجود دارد. بساک ها حدود 6 میلیمتر طول دارند. میوه ها کروی شکل یا سه لوب و کپسولی هستند. بذرها به رنگ سیاه، براق و پهن می باشند.
از این گیاهان به دلیل تولید گل های فراوان و زیبا به عنوان گیاهی زینتی در باغ ها، پارک ها و فضاهای سبز استفاده می شود.
|
|
شرایط نگهداری زفیرانتس گرندیفلورا
|
|
این گیاهان نسبت به سرمای زمستان مقاوم نیستند. پیازها را باید در عمق 2 تا 3 متری و در خاک های غنی از مواد آلی، کمی مرطوب و به خوبی آبیاری شده کشت نمود. از نظر نیاز نوری نیز به مکان هایی با آفتاب کامل نیاز دارند. به دلیل نیاز بالا به نور آفتاب، بهترین گلدهی را در تابستان خواهند داشت. پس از گلدهی در تابستان، گیاهان به خواب خواهند رفت. در فصل پاییز و قبل از آغاز سرما باید پیازها را برداشت کرد و در مکان های خشک و خنک نگهداری نمود. پس از پایان سرما می توان پیازها را در شرایط مناسب کشت نمود.
|
|
|
گونه های جنس زفیرانتس دارای برخی از آلکالوئیدهای سمی مانند pretazettine، carinatine، lycorine، galanthamine و haemanthamine است که در صورت مصرف خوراکی ممکن است باعث استفراغ، تشنج و در نهایت مرگ شود.
|
|