Galium Odoratumsweetscented bedstraw که به فارسی گالیوم یا شیرپنیر معطر نامیده میشود، گیاهی از خانواده روناس بومی اروپا می باشد. نیاز های این گیاه عبارتند از نور: کم رطوبت: مرطوب دمای محیط: نواحی معتدل خاک: خاک های مرطوب و غنی از مواد غذایی
نام لاتين
sweetscented bedstraw
خصوصیات - معرفی
گیاه "گالیوم معطر" یا "شیر پنیر معطر" یکی از گیاهان گلدار از خانواده روناسیان می باشد این گیاهان بومی اکثر نواحی اروپا، از اسپانیا و ایرلند تا روسیه هستند و به خوبی نیز در نواحی غرب سیبری، ترکیه، ایران، قفقاز و ژاپن می رویند. کشت و جمع آوری آن نیز به دلیل تولید گل ها و برگ ها معطر می باشد.
گالیوم معطر گیاهی علفی است که تا حدود 30 تا 50 سانتیمتر ارتفاع رشد می کند. این گیاه گاهی اوقات با گونه های G. verum و G. trifolium اشتباه گرفته می شود. این گیاه، معطر می باشد و دلیل عطر آن نیز وجود کومارین ها در آن است.
برگ ها ساده، نیزه ای، بدون کرک و به طول 2 تا 5 سانتیمتر هستند که با آرایش چرخشی، حاوی 6 تا 9 برگ در هر چرخش، روی ساقه قرار گرفته اند.
گل ها کوچک، به قطر 4 تا 7 میلیمتر و به صورت خوشه ای تشکیل می شوند. هر گل سفید رنگ دارای چهار گلبرگ پیوسته می باشد.
میوه ها به قطر 2 تا 4 میلیمتر و به صورت منفرد تشکیل می شوند که هر میوه با زائده ای قلاب مانند و نازک احاطه شده است که این زائده به پراکندگی آن هنگام برخورد به بدن حیوانات کمک می کند.
شرایط نگهداری گالیوم یا شیرپنیر معطر
نور مورد نياز
کم
آبياري و رطوبت
مرطوب
دماي مورد نياز
نواحی معتدل
خاک مورد نياز
خاک های مرطوب و غنی از مواد غذایی
|
این گیاه شرایط نیمه سایه تا سایه ی کامل را در خاک های مرطوب و غنی از مواد غذایی ترجیح می دهد.
در تابستان های خشک به آبیاری فراوان نیاز دارد.
این گیاه به عنوان یک گیاه پوششی یا حاشیه ای در خاک های اسیدی یا در زیر سایه ی درختان دیگر بسیار مناسب است.
خواص و کاربردهای دارویی و صنعتی
از گالیوم معطر به عنوان گیاهی پوششی و یا در حاشیه کاری باغ ها استفاده می شود.
علاوه بر استفاده به عنوان گیاهی زینتی، به دلیل عطر قوی که دارد که با خشک شدن گیاه نیز این عطر افزایش می یابد، از آن به عنوان خوشبوکننده در ژله ها، مرباها، کنیاک، بستنی ها و یا به عنوان دمنوش گیاهی استفاده می گردد.
نحوه تکثیر گالیوم یا شیرپنیر معطر
تکثیر گالیوم معطر از طریق تقسیم بوته و ریشه (ریزوم) در پاییز یا اوایل بهار صورت می گیرد. همچنین از طریق پراکنش بذرها نیز ازدیاد می یابد. بهترین زمان کشت بذرها در پاییز، بلافاصله پس از رسیدن می باشد. البته می توان این بذرها را در بهار نیز کشت کرد اما بذرهای کشت شده در بهار بسیار به کندی جوانه می زنند. استفاده از یک دوره سرمادهی به افزایش جوانه زنی بذرها کمک می کند.