بلوط سرخ

گیاه "بلوط سرخ" یکی از گونه های بلوط با برگ هایی به رنگ سرخ و زیبا می باشد. در برخی موارد این گیاه با گیاه بلوط صورتی و سیاه اشتباه گرفته می شود. روی بلوط سرخ، سینوس هایی در بین لوب ها و به صورت C شکل وجود دارد در حالیکه سینوس های روی بلوط صورتی (Q. palustris) به صورت U شکل است. 

بلوط سرخ بومی نواحی مرکزی و شرق ایالات متحده است. این گیاه عمدتاً در خاک های خشک، شنی و اسیدی رشد می کند. و به دلیل تولید برگ هایی به رنگ سرخ، یکی از گیاهان زیبا و مهم در جنگل های بلوط محسوب می شود. 

بلوط سرخ درختی خزاندار در اندازه های متوسط تا بزرگ، به طول 20 تا 30 متر با تاجی باز و گرد است. 

برگ ها به رنگ سبز براق، به طول 7 تا 17 سانتیمتر و عرض 8 تا 13 سانتیمتر، لوب دار، با هفت لوب و سینوس هایی عمیق بین لوب ها دیده می شود. هر لوب دارای 3 تا 7 دندانه نوک تیز است. برگ ها بدون کرک هستند، بر خلاف بلوط صورتی که دارای کرک هایی به رنگ قهوه ای – نارنجی کمرنگ می باشد. نام این گیاه به دلیل رنگ زیبای برگ ها در پاییز می باشد که تغییر رنگ داده و به رنگ سرخ در می آیند در صورتی که رنگ برگ های بلوط صورتی در فصل پاییز به رنگ برنزی دیده می شود. 

میوه این گونه از بلوط تخم مرغی شکل، به طول 17 تا 31 میلیمتر و پهنای 7 تا 13 میلیمتر بوده که یک سوم میوه ها با پوششی فنجانی شکل پوشیده شده است. میوه های نابالغ به رنگ سبز و میوه های بالغ به رنگ قهوه ای کمرنگ دیده می شوند. بلوغ میوه ها حدود 18 ماه پس از گرده افشانی رخ می دهد. پوست میوه بسیار سخت است.  

آبیاری مناسب، شانس رشد جوانه ها و تبدیل شدن آنها به درخت را افزایش می دهد. آبیاری مناسب به خصوص در دو سه سال اول زندگی بلوط بسیار حیاتی است.

دانه هایی كه در خاك های شنی و یا شنی _ رسی كاشته می شوند در تابستان اول به هفته ای یك بار، در تابستان دوم به هر دو هفته یك بار و در نهایت ماهی یك بار آبیاری در سال های كم بارش نیاز دارند. رطوبت خاك همواره باید تحت كنترل باشد. بلوط ها بعد از رشد كامل محور اصلی ریشه نیازی به آبیاری نخواهند داشت. تا آن موقع و برای كمك به توسعه مناسب و بهتر ریشه می توان اطراف تنه درخت را گود كرد و به صورت حوضچه ای درآورد تا آب كافی به درخت برسد. دیواره های این حوضچه باید ضخیم ساخته شوند تا ترك نخورده و موجب هدر رفت آب نشود.

كوددهی در سال های اول زندگی بلوط باعث سوختن ریشه های حساس و نازك می شود. در این سن باید برای تغذیه بلوط از كود های سبك كه مخصوص چمن است استفاده كرد. سطح خاك بلوط را در اوایل بهار با این نوع كود می پوشانند. كود مصرفی نباید حاوی هیچ گونه علف كشی باشد. بعد از كوددهی، آبیاری كمك می كند مواد غذایی جذب سیستم ریشه ای شود.

درختان بلوط مانند همه گیاهان دیگر در دوران جوانی و حتی وقتی كاملاً رشد كرده باشند مورد تهدید جانوران مختلفی خواهند بود. البته قطعاً درختان جوان در این مورد حساس ترند و باید از آنها در برابر تهدید این موجودات كه شامل خرگوش ها، گوزن ها و حتی حیوانات اهلی و نیز حشرات می شود به خوبی محافظت كرد. برای این كار در مورد جانوران بزرگ تر می توان از ایجاد حصار فیزیكی به وسیله فنس هایی كه به طور موقتی در اطراف درخت كار گذاشته می شوند سود جست. در مورد حشرات از انواع سموم آفت كش استفاده می شود اما باید راهكارهایی مبتنی بر طبیعت و سازگار با محیط زیست به عنوان جایگزین مبارزه شیمیایی انتخاب و اجرا شوند، چرا كه سموم شیمیایی با در نظر داشتن معایبی چون مقاومت حشرات به آنها، تنها به آلوده شدن محیط زیست می انجامند. رسیدن به روش های بیولوژیك و حمایت از دشمنان طبیعی آفات نقطه عطفی در امر حفاظت از گیاهان از جمله درختان بلوط خواهد بود.

کاربردها: 

درخت بلوط سرخ در برخی موارد به عنوان درختی زینتی مورد کشت و کار قرار می گیرد. و به دلیل رنگ قرمز برگ ها در فصل پاییز بسیار مورد توجه است. اگرچه کشت این گونه نسبت به گونه های Q. rubra و Q. pelustris کمتر معمول است. 

کولتیوار "Splendens" در موسسه تحقیقات Royal از این گونه از بلوط ها تولید شد. 

چوب بلوط سرخ نیز مانند بلوط قرمز (Q. rubra) به فروش می رسد اما کیفیت آن کمتر است. 

بذرهای این گیاه را نیز می توان خشک و سپس پودر کرد و به صورت مخلوط با غلات برای تهیه نان مورد استفاده قرار داد. بذرهایی که بیش از 25 میلیمتر طول و 15 میلیمتر عرض دارند، دارای بیشترین مقدار تانن می باشند.