هلو

مبدأ هلو نواحی گرم چین است که در آنجا از حدود 3000 سال پیش از میلاد مسیح کشت می شده است. در حال حاضر جنگل های گسترده ای از گونه های وحشی هلو در چین وجود دارد.

هلو درختی است که تا 4 تا 10 متر ارتفاع رشد می کند. برگ های آن نیزه ای شکل، به طول 7 تا 16 سانتیمتر و عرض 2 تا 3 سانتیمتر و با رگبرگ های پرمانند می باشند.

گل ها در بهار و قبل از برگ ها به وجود می آیند. این گل ها منفرد یا دوتاییف به قطر 2.5 تا 3 سانتیمتر، به رنگ صورتی و دارای پنج گلبرگ می باشند. گل هلو، به صورت جانبی، از یک جوانه ساده روی شاخه یکساله به وجود می آید. بیشتر ارقام هلو خودبارورند.

گرده افشانی می تواند توسط باد انجام شود ولی کندوگذاری، مقدار محصول را بالا می برد.

میوه هلو توسط مقدار زیادی کرک پوشیده شده است. گوشت میوه ممکن است سفید و یا زرد و در اطراف هسته قرمز رنگ باشد. هسته ممکن است به گوشت چسبیده یا از آن جدا باشد. انواع هسته جدا، به خاطر گوشت نرم و پر آبی که دارند برای مصرف به صورت تازه، و انواع هسته چسبان برای کمپوت سازی مناسبند.

در حال حاضر در دنیا صدها رقم مختلف  زیر کشت است، که مهمترین انها از نظر سطح زیر کشت، البرتا، ردهیون و جی.اچ.هیل می باشند که هر سه در ایران نیز کشت می شوند و هر کدام دارای انواع متفاوتی مانند زودرس، دیررس و غیره می باشند. در ایران حدود 90 رقم مختلف هلو وجود دارد که از مهمترین آنها می توان هلوی مشهدی، هلوی حاج کاظمی و هلوی انجیری را نام برد. 

پایداری هلو در برابر سرمای زمستانه از سیب و گلابی کمتر و تقریباً مشابه به است. برای هلو، سرمای کشنده به طور معمول حدود -21 درجه سانتیگراد است ولی اگر هوا به سرعت سرد شود در دماهای -9 الی -13 درجه نیز جوانه ها و حتی شاخه های جوان خشک می شوند. نیاز سرمایی هلو برای بیرون آمدن از استراحت زمستانه 400 تا 1000 ساعت دمای زیر 7 درجه سانتیگراد می باشد. هلو، در برابر گرمای تابستان، مقاومتر از سیب است و در تابستان های گرم، میوه آن مانند گلابی از کیفیت بهتری برخوردار می شود.

ریشه های هلو در برابر کمبود تهویه خاک بسیار حساس است و از غرقاب شدن به شدت آسیب می بیند. این درخت برای بهترین رشد به خاک های به نسبت سبک، با ژرفای 1 تا 1.5 متر و زهکش کامل نیاز دارد. هلو 2 تا 3 سال پس از کشت آغاز به گل دادن کرده، اولین میوه اقتصادی خود را در سال چهارم یا پنجم تولید می کند.

عمر اقتصادی هلو حدود 10 سال است و از آن به بعد، باردهی آن کم می شود و باید درخت را قطع کرد.

در هلو، به طور معمول، تعداد میوه تشکیل شده بسیار بیشتر از حد تحمل درخت است و این گیاه باید به طور حتم تنک شود.

هلو معمولاً به روش جامی پیرایش و پس از باروری، هر ساله به شدت هرس می شود تا تشویق به تولید شاخه های جوان، که در سال بعد گل و میوه خواهند داد، گردد.

ارزش غذایی:

هر صد گرم از بخش خوراکی (میوه های) این گیاه دارای 165 کیلوژول (39 کیلوکالری) انرژی، 9.54 گرم کربوهیدرات ها، 8.39 گرم قند، 1.5 گرم فیبر، 0.25 گرم چربی، 0.91 گرم پروتئین، 16 میکروگرم ویتامین آ، 162 میکروگرم بتاکاروتن، 0.024 میلیگرم تیامین، 0.031 میلیگرم ریبوفلاوین، 0.806 میلیگرم نیاسین، 0.153 میلیگرم پانتوتنیک اسید، 0.025 ویتامین ب6، 4 میکروگرم فولات (ویتامین ب9)، 6.1 میلیگرم کولین، 6.6 میلیگرم ویتامین ث، 0.73 میلیگرم ویتامین ای، 2.6 میکروگرم ویتامین کا، 6 میلیگرم کلسیم، 0.25 میلیگرم آهن، 9 میلیگرم منیزیم، 0.061 میلیگرم منگنز، 20 میلیگرم فسفر، 190 میلیگرم پتاسیم، 0.17 میلیگرم روی و 4 میکروگرم فلوراید می باشد.