Eugenia axillarisWHITE STOPPER که به فارسی اوجنیا اکسیلاریس نامیده میشود، گیاهی از خانواده مورد بومی جنوب فلوریدا، جزایر کاریب، جنوب مکزیک، بیلایز و گوآتمالا می باشد. نیاز های این گیاه عبارتند از نور: متوسط رطوبت: کمی مرطوب دمای محیط: گرم و نیمه گرم خاک: خاک های شنی و هوموس دار
نام علمي
Eugenia axillaris
|
خصوصیات - معرفی
این گونه ی گیاهی متغلق به خانواده مورد می باشد. و به صورت درختی یا بوته ای در اندازه های کوچک یا متوسط و به طول 15 تا 25 فوت دیده می شود. و به دلیل عادت رشد بوته ای برای حاشیه کاری ها و پرچین ها مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین یکی از کاندیداهای ساخت بونسای نیز می باشد.
اوجنیا اکسیلاریس بومی جنوب فلوریدا، جزایر کاریب، جنوب مکزیک، بیلایز و گوآتمالا است.
گل ها به رنگ سفید یا زرد کمرنگ بوده و در گروه های گل بزرگ تشکیل می شوند.
برگ ها چرمی و در سطح بالایی به رنگ سبز تیره می باشند. دمبرگ ها به رنگ مایل به قرمز دیده می شوند. شاخ و برگ این گیاه معطر می باشند.
این گیاه دارای میوه های کوچک، خوراکی، سته ای و به رنگ قرمز تیره می باشد. میوه ها تقریباً گلابی شکل بوده و بسیار آبدار می باشند.
![WHITE STOPPER]()
![WHITE STOPPER]()
شرایط نگهداری اوجنیا اکسیلاریس
نور مورد نياز
متوسط
آبياري و رطوبت
کمی مرطوب
دماي مورد نياز
گرم و نیمه گرم درجه سانتیگراد
خاک مورد نياز
خاک های شنی و هوموس دار
|
تقریباً دارای مقاومت متوسطی است و می تواند در برابر یخبندان ها یا سرماهای کوتاه مدت زنده بماند.
برای رشد به خاک مخصوصی نیاز ندارد و تقریباً در انواع مختلفی از خاک ها حتی در مجاورت خاک های شور، می تواند رشد کند. ولی در خاک های شنی یا آهکی و دارای هوموس کافی در لایه ی بالایی، رشد بهتری خواهد داشت.
آبیاری باید به صورت منظم انجام گیرد. ولی نسبت به خشکی نیز بسیار مقاوم است.
در شرایط سایه و نیمه سایه رشد خوبی دارد.
![Eugenia axillaris]()
![Eugenia axillaris]()
خواص و کاربردهای دارویی و صنعتی
میوه های گوشتی معمولاً به صورت تازه خوری مصرف می گردند.
این درختان بیشترین استفاده را برای کشت در خیابان ها، معابر شهری، حاشیه کاری ها، پرچین ها و نیز به عنوان بونسای دارند.
بسیار جاذب پرندگان می باشند.
![معرفی و راهنمای پرورش درختان میوه - اوجنیا اکسیلاریس]()
![معرفی و راهنمای پرورش درختان میوه - اوجنیا اکسیلاریس]()
نحوه تکثیر اوجنیا اکسیلاریس
ازدیاد این گیاهان از طریق کشت بذرهای آنها صورت می گیرد.