عناب هندی

برای تکثیر این گیاهان چهار روش وجود دارد.

1- تکثیر از طریق جداسازی پاجوش ها: علاوه بر پاجوش ها كه از كنار درخت می رويد، درخت عناب در جستجوی آب شبكه وار ريشه های زيادی می دواند و از ريشه های سطحی، جوانه هایی می رويد و از زمين بيرون می آيد. در سال اول به شكل تركه ای راست و صاف خود نمایی می كند. سال دوم در پايان فصل پاييز كه درخت نمو نسبی كرده است، با بريدن ريشه درخت مادری، نهال را با ريشه از زمين بيرون می آورند و در جایی ديگر در گودال هایی كه پيشتر آماده شده است می نشانند. خاك محل كشت اگر هوموس دار باشد درخت رشد بيشتر خواهد كرد. 

2- قلمه زدن: از این درخت می توان در نيمه دوم اسفند ماه قلمه گرفت. قلمه ها بايد از شاخه های جوان يكساله باشد. زمينی را كه برای خزانه كاری انتخاب می کنند، شخم عميقی (30 سانتیمتر) زده سپس جوی و پشته می كنند. قلمه ها 30 سانتیمتری را كه بطور اريب (كج) بريده شده در كنار پشته ها در زمين فرو می برند. بطوريكه فقط 5 سانتیمتر سر قلمه از لبه پشته بيرون و 25 سانتیمتر در خاك فرو رفته باشد. فاصله هر قلمه از يكديگر حدود 5 سانتیمتر خواهد بود. پس از كشت قلمه ها، جوي ها را پر از آب می كنند و زمين قلمه كاری شده بايد هميشه مرطوب باشد و مرتب وجين شود. در روشی ديگر، پس از برگريزان پاييزی و آغاز فصل سرما، قلمه ها را آماده می كنند و در جعبه های پر از خاك اره و يا پاكت های پلاستيكی كه باريك و بلند است و برای همين منظور تهيه كرده اند، می نشانند و در گلخانه يا جای گرم و مرطوبی می گذارند. قلمه ها تا وقتی كه جوانه نزده اند، نياز به آفتاب ندارند. ولی به محض جوانه زدن بايد در همان مکان در معرض نور خورشيد قرار گيرند تا بتوانند به رشد خود بطور طبيعی ادامه دهند. قلمه ها در خاك اره مرطوب ريشه می دوانند و هر قلمه نهالی مستقل خواهد بود. جدا كردن قلمه ها در خاك اره كاری بسيار آسان است و ريشه ها سالم می مانند پس از برطرف شدن خطر سرما، يعنی حدود ارديبهشت ماه، آنها را از گلخانه ها بيرون می آورند و به زمين محل كشت انتقال می دهند. قلمه زدن در پاييز، يك سال نهال را جلو می اندازد و زودتر درخت به بار خواهد نشست.

3- خوابانیدن: شاخه های دوساله ای را كه از بخش پايينی تنه درخت مادری روييده است می توان خوابانيد. اين كار در فصل پاييز و اواخر زمستان انجام می شود. برای خوابانيدن شاخه در خاك به اين ترتيب بايد اقدام كرد: آن بخش از شاخه كه در زير خاك قرار می گيرد به وسيله كارد تيزی قبلاً پوست نيمی از شاخه به طول 5 سانتیمتر بريده و برداشته می شود. سپس نزديك شاخه را گود می كنند و آن را به آرامی می خوابانند و گود را پر از خاك می كنند. سر شاخه را كه از خاك بيرون می ماند به يك قيم می بندند تا راست بايستد. از همان محلی كه پوست برداری شده است، درطول بهار و تابستان ريشه های نابجا می رويد. اسفند سال بعد از آن را از درخت مادر می برند و با ريشه به محل اصلی انتقال می دهند.

4- کشت بذر: دانه های عناب را گردآوری كرده و سيلو می كنند. سپس در بهار می كارند. بذور میوه های رسيده، هريك می تواند نهالی توليد كند. روش كشت به اين صورت است كه در نيمه اول اسفند بذور را در ظرفی پر از آب می ريزند و در جای گرمی می گذارند. پس از چند روز كه خيس خورد آنها را در زمينی كه پيشتر آماده شده است می كارند. همه روزه روی آنها را آب می پاشند. بذرها در نيمه دوم فروردين می رويند. نهال های دوساله را پس از برگريزان از خزانه به زمين اصلی منتقل می كنند.