۱۳۹۴ شانزدهم مرداد

جوآ / جوآزیرو

Ziziphus joazeirojoazeiro or JUA که به فارسی جوآ / جوآزیرو نامیده میشود، گیاهی از خانواده عناب بومی برزیل می باشد. نیاز های این گیاه عبارتند از نور: زیاد رطوبت: کمی مرطوب دمای محیط: نواحی گرمسیری و مرطوب خاک: خاک های عمیق با پی اچ 5.5 تا 7.8

دانستنیهای علمی

نام علمي

Ziziphus joazeiro

نام لاتين

joazeiro or JUA

خانواده (تيره)

Rhamnaceae

جنس Ziziphus یکی از جنس های خانواده ی عناب (Rhamnaceae) است که حدود 40 گونه دارد. گونه های موجود در این جنس شامل درختان کوچک یا درختچه هایی خاردار می باشند که در نواحی معتدل-گرم و نیمه گرمسیری جهان می رویند. برخی از گونه ها خزاندار و برخی نیز همیشه سبز می باشند.

خصوصیات - معرفی

گیاه "جوآ" یا "جوآزیرو" درخت یا درختچه ای همیشه سبز از جنس Ziziphus و خانواده ی عناب بوده که مخصوص زمین های بوته زار در شمال شرق برزیل می باشد. این گیاه تا حدود 5 تا 10 متر ارتفاع رشد کرده و دارای تنه ای به قطر 30 تا 50 سانتیمتر می باشد.

جوآ برگ هایی مومی، گل هایی کوچک و زرد رنگ و میوه هایی گرد، کوچک، زرد رنگ و خوراکی تولید می کند. این میوه ها حدود 3 تا 4 سانتیمتر قطر داشته و به دلیل طعم مطبوع، مورد علاقه ی برخی از پرندگان می باشند. میوه ها شیرین بوده و دارای پالپی سفید رنگ هستند.

شرایط نگهداری جوآ / جوآزیرو

نور مورد نياز

زیاد

آبياري و رطوبت

کمی مرطوب

دماي مورد نياز

نواحی گرمسیری و مرطوب

خاک مورد نياز

خاک های عمیق با پی اچ 5.5 تا 7.8

جوآزیرو برای رشد بهینه نیاز به آبیاری مناسب و کافی در طول فصل رشد دارد ولی مقاومت زیادی نیز به فصول خشک در شمال شرق برزیل نشان داده است.

در این نواحی بسیار به کندی رشد کرده و طول عمر زیادی نیز دارد. در برخی موارد گیاهان صد ساله از این گونه نیز گزارش شده است.

معمولاً مناطقی یا دمای بالا، رطوبت زیاد و خاک های عمیق با پی اچ 5.5 تا 7.8 را ترجیح می دهند. بافت خاک نباید زیاد سبک و شنی یا زیاد سنگین و رسی باشد.

خواص و کاربردهای دارویی و صنعتی

جوآزیرو یکی از درختان مفید در برزیل است که کاربردهای متعددی دارد.

برگ ها و شاخه های جوان به عنوان منبع غذایی پروتئین دار در حیوانات (به ویژه در زمان های قحطی و خشکسالی که منبع غذایی دیگری موجود نیست) می باشند.

میوه ها خوراکی بوده و به مصرف تازه خوری می رسند یا گاهی در مشروبات الکلی مورد استفاده قرار می گیرند.

پوست و برگ های این گیاهان خواص دارویی دارند.

چوب آنها بسیار بادوام بوده و در ساخت اسباب و اولزم منزل و ساختمان و نیز در تهیه ی سوخت مورد استفاده قرار می گیرد.

در برزیل، از پوست این درختان داروهایی برای درمان بیماری های کبدی، سر درد، سرفه های خشک، برونشیت، عفونت های تنفسی، گلو درد و اختلالات ادراری استفاده می شود. همچنین مقوی قلب نیز می باشد.

از پوست درخت، شوینده هایی برای تقویت موها و رفع شوره ی سر تهیه می شود.

از برگ های این گیاه نیز داروهایی جهت درمان ناراحتی های گوارشی، سوء هاضمه و ضخم های معدی استفاده می شود.

آب میوه های این گیاهان عنی از ویتامین ث است و به مصرف تغذیه می رسد. علاوه بر این، از آب میوه ی این گیاهان برای درمان آکنه و جوش روی پوست و صورت و نیز نرم شدن و صاف شدن پوست استفاده می گردد.

ترکیبات شیمیایی:

این گیاهان حاوی مقادیر زیادی تری ترپن ها، ساپونین و آلکالوئیدها است.

پوست درختان دارای مقدار زیادی ساپونین ها با خواص کف کنندگی است که در شوینده های مختلف، صابون ها و شامپوها مورد استفاده قرار می گیرد.

جوآزیرو منبع غنی از ترکیب شیمیایی به نام بتولینیک اسید (Betulinic acid) است. این مواد دارای فعالیت های آنتی بیوتیکی قوی هستند. تحقیقات نشان داده که سه استر مشتق از این اسید دارای خواص ضد باکتریایی قوی می باشند.

ترکیبات شیمیایی اصلی موجود در جوآزیرو شامل: آلکالوئیدها، آمفیبین D، بتولینیک اسید، مشتقات بتولینیک اسید، جوجوبوجنین، ساپونین ها و تری ترپن ها می باشد.