از درخت عناب مي توان در نيمه دوم اسفند ماه قلمه گرفت . قلمه ها بايد از شاخه های جوان يكساله باشد. زمينی را كه برای خزانه كاری بر می گزينند. شخم عميقی ( 30 سانتی متر ) می زنند. سپس جويه ، پشته می كنند.قلمه های سي سانتی متری را كه بطور اريب ( كج ) بريده شده در كناره پشته ها در زمين فرو می برند . بطوريكه فقط پنج سانتی متر سرقلمه از لبه پشته بيرون و 25 سانتر متر در خاك فرو رفته باشد.
فاصله هر قلمه از يكديگر حدود پنج سانتی تر خواهد بود.پس از كشت قلمه ها ، جويه ها را پر از آب می كنند و زمين قلمه كاری شده بايد هميشه مرطوب باشد و مرتب وجين شود. در روشی ديگر ، پس از برگريزان پاييزی و آغاز فصل سرما ، قلمه ها را آماده می كنند ودر جعبه های پر از خاك اره و يا پاكتهایی پلاستيكی كه باريك و بلند است و برای همين منظور تهيه كرده اند، قلمه ها را در خاك اره می نشانند و در گلخانه يا جای گرم و مرطوبی می گذارند.
قلمه ها تا وقتی كه جوانه نزده است ، نياز به آفتاب ندارد. ولی به محض جوانه زدن بايد درهمان درمعرض نور خورشيد قرار گيرد تا بتواند به رشد خود بطور طبيعی ادامه دهد. قلمه ها در خاك اره مرطوب ريشه می دواند و هر قمله نهالی مستقل خواهد بود.
جدا كردن قلمه ها در خاك اره كاری بسيار آسان است و ريشه ها سالم می مانند پس از برطرف شدن خطر سرما، يعنی حدود ارديبهشت ماه ، آنها را از گلخانه های بيرون می آورند و به زمين محل كشت انتقال می دهند . قلمه زدن در پاييز يك سال نهال را جلو می اندازد و زودتر درخت به بار خواهد نشست.