رز فرانسوی

"رز فرانسوی" با نام علمی Rosa gallica یکی از گونه ها و همچنین نام یکی از گروه های رزهای باغی قدیمی است. ویژگی آن بزرگ بودن قطر گل آن است. بیشتر به رنگ قرمز تا صورتی پررنگ است و عطر خوبی دارد. این رز از غرب آسیا به اروپا برده شده و در حوالی پاریس برای به مصرف رسیدن در صنعت عطرسازی کشت می شد، به همین علت رز فرانسوی نامیده می شود. این گونه از رزها، تنها در فصل بهار گلدهی دارد. بلندی آن به ۱٫۳ متر می رسد.

رز فرانسوی یکی از قدیمترین رزهایی است که از دوران باستان در اروپا جهت عطرسازی کشت می شود. در حدود ۱۲ سده پیش از میلاد این گل در ایران باستان جهت استفاده در مراسم مذهبی کشت می شده است. از سه تا چهار سده پیش از میلاد در آسیای صغیر و یونان کشت می شده است و از آنجا به روم صادر شده است. در سده ۱۳ میلادی در منطقه پروانس آلپ-کوت دازور بطور وسیع به هدف عطرسازی کشت می شده است. امروزه این منطقه بعد از گذشت ۶۰۰ سال به یکی از مراکز مهم تهیه عطر تبدیل شده است. در سدهٔ ۱۸ میلادی رز فرانسوی بطور گسترده ای در هلند کشت می شد و باغ های رز زیادی در این کشور ساخته شد.

رز فرانسوی یکی از گونه های رز و بومی جنوب و مرکز اروپا است. این گیاه به صورت درختچه ای خزاندار و گسترده با ساقه هایی خاردار با خارهایی تیز دیده می شود. برگ ها به صورت مرکب، با سه تا هفت برگچه به رنگ سبز مایل به آبی هستند. این گیاه دارای گل های خوشه ای با یک تا چهارگل در کنار هم می باشد. هر گل نیز دارای پنج گلبرگ معطر و به رنگ صورتی پررنگ دیده می شود. میوه های این گیاه به صورت گرد یا تخم مرغی شکل، به قطر 10 تا 13 میلیمتر و به رنگ نارنجی تا مایل به قهوه ای تشکیل می شوند. 

این گونه از رزها به راحتی در خاک های به خوبی آبیاری شده و مکان های نیمه سایه تا آفتاب کامل کشت می شوند. و می توانند در دماهای کمتر از منفی 25 درجه سانتیگراد نیز زنده بمانند، ولی در دمای پایین رشد گیاه کندتر شده و از عملکرد و گلدهی آن کاسته می شود. رز فرانسوی یکی از قویمی ترین گونه های رز است که مورد کشت و کار قرار می گیرد. 

کشت این گیاهان در مناطق بادخیز توصیه نمی شود زیرا وزش بادهای سنگین علاوه بر شکستن شاخه های ظریف و بهم ریختن شکل گلبرگ ها، سبب افزایش تبخیز و تعرق و پژمردگی گیاهان می شود. از اینرو توصیه می شود در مناطق بادخیز، گیاهان در پناه بادشکن کشت شوند.