نرگس چشم قرقاولی

گیاه زینتی "نرگس چشم قرقاولی" یکی از اولین گونه های جنس نرگس کشت شده می باشد که دارای قدمتی بیش از سایر گونه های نرگس است و حتی در افسانه های یونان نیز از این گیاه نام برده شده است. این گیاه دارای عطر فوق العاده ای با یک حلقه از گلبرگ های سفید خالص و طویل می باشد. این گونه گیاهی بومی اروپا ( از فرانسه تا یونان) است که در شمال آمریکا نیز به صورت اهلی در آمده است. 

این گیاه، دائمی، پیازدار (پیاز پوشیده) از خانواده آماریلیداسه می باشد. گل ها دارای جام شش قسمتی (سه گلبرگ و سه گلبرگ نما) هستند که از میان گلبرگ ها قسمتی توسعه یافته به نام تاج (از ضمائم گلپوش یا پرچم) نمایان است. 

پیاز نرگس در اثر خشکی خاک و گرمای هوا در تابستان به خواب می رود. خارج سازی پیازهای نرگس نیز در تابستان انجام می شود. گرمایی که در ابتدا بر سوخ های تازه برداشت شده وارد می کنیم 22 درجه سانتیگراد به مدت 4 روز می باشد. بعد باید سرمادهی کنیم. 

از آبیاری زیاد و یا تنش آبی برای نرگس باید اجتناب کرد. معمولاً نرگس را هفته ای یک الی دو بار باید آبیاری کرد. 

برای کنترل ارتفاع گیاه، در نرگس های گلدانی تیمار سرمایی یا اتفن 1000-2000 پی پی ام بکار می رود. برخی از سوخ ها دو ساقه گلدهنده و برخی از گل ها یک عدد گل تولید می کنند. ساقه گلدهنده بدون برگ در نرگس را Scape می گویند. 

عمق کشت معمولاً 20 سانتیمتر از پایین سوخ تا سطح گلدان می باشد. در کشت سوخ گلدانی دقت شود که چون مشکل تهویه داریم، قسمتی از نوک یا گردن سوخ را خارج از خاک نگه می داریم.