خشخاش، گیاهی است علفی و یکساله که تاکنون بیش از 200 گونه متعلق به گیاه خشخاش یا پاپاور شناسایی شده اند. علاوه بر گونه های متعدد، خشخاش دارای زیر گونه، واریته و فرم های متفاوتی نیز هست. برخی از محققان، آسیا را منشا این گیاه می دانند در حالی که عده ای دیگر معتقدند خشخاش گیاهی مدیترانه ای است. طبق فلور اروپا، خشخاش دارای سه زیر گونه به نام های سومنی فروم و سونگاریکوم (کشت می کردند) و زیرگونه ی وحشی ستی کروم (کپسول کوچکی دارد) می باشد. برای کاشت و تکثیر خشخاش به منظور استخراج مواد موثره مورد انتظار، همواره باید از گونه ها و واریته هایی استفاده نمود که نه تنها نسبت به آفات و بیماری ها مقاوم باشند، بلکه از میوه های زیاد و مقادیر فراوان آلکالویید نیز برخوردار باشند. ارقام انتخاب شده باید ساقه های محکمی داشته باشند، به طوری که با وزش باد روی زمین نخوابند، در غیر این صورت نه تنها گیاهان مقدار بسیار کمی گل و در نتیجه میوه تولید می کنند، بلکه مقدار مواد موثره آنها نیز بسیار ناچیز خواهد بود.
خشخاش دارای ریشه هایی است مخروطی و کم و بیش چوبی که به طور مستقیم در زمین فرو می رود. طول ریشه اصلی این گیاه متفاوت است و به گونه ی گیاه و شرایط اقلیمی محل رویش بستگی دارد. طول ریشه به طور متوسط بین 18 تا 20 سانتیمتر و قطر آن 1 تا 2 سانتیمتر است. ریشه خشخاش دارای انشعاب های کمی است و ریشه های جانبی، شبکه بسیار وسیعی از ریشه های ظریف را تا عمق 50 تا 100 سانتیمتری، خاک بوجود می آورند. قسمت فوقانی ریشه قطورتر است و باعث استحکام ساقه می شود.
ساقه، مستقیم، استوانه ای شکل با سطحی صاف و به رنگ سبز روشن است. ارتفاع آن متفاوت است و به گونه ی گیاه و شرایط اقلیمی و محل رویش آن بستگی دارد و بین 50 تا 150 سانتیمتر می باشد. قسمت فوقانی ساقه، انشعاب های بیشتری دارد.
پس از رویش بذرها، برگ های طوقه ای شکل بوجود می آیند. این برگ ها طویل و بیضی شکل هستند و در سطح زمین قرار می گیرند. برگ ها بدون دمبرگ اند و به طور متناوب بر روی ساقه قرار می گیرند. برگ های پایین ساقه بزرگترند که به تدریج به طرف بالا کوچکتر و تخم مرغی شکل می گردند. از زاویه بین برگ ها ساقه ها منشعب می شوند. گل ها در انتهای ساقه های اصلی و فرعی پدیدار می شوند. این گل ها دارای گلبرگ های سفیدی هستند که ناحیه فوقانی آنها به رنگ بنفش تیره یا روشن می باشد. البته، گل ها به رنگ های دیگری مانند قرمز و سیاه نیز دیده می شوند. طول آنها به 6 تا 12 سانتیمتر می رسد.
پس از بارور شدن تخمدان خشخاش، میوه به شکل گرزی توخالی تشکیل می شود. داخل میوه قسمت های حجره مانندی وجود دارد که شکل، رنگ و اندازه ی آنها در گونه های مختلف متفاوت است و از اختصاص های گونه ای به شمار می روند. قطر میوه از 2 تا 3 الی 6 تا 8 سانتیمتر، متغیر است. شکل و رنگ میوه ها نیز متفاوت است و معمولاً به شکل های مختلف و رنگ های سبز روشن و یا آبی (آبی تیره یا روشن) مشاهده می گردد. میوه های سبز و کاملاً رسیده، حاوی مقادیر مختلف ترکیبات آلکالوییدی از نوع آلکالوییدهای حقیقی و متعلق به گروه «فنیل آلانین» (تیروزین) بوده و یا شامل آلکالوییدهایی می باشند که محتوای «فناتترن» هستند.
مقدار کلی آلکالویید در میوه های رسیده متفاوت است و به گونه ی گیاه و شرایط اقلیمی محل رویش آن بستگی دارد و به طور کلی بین 4/0 تا 5/1 درصد است. تاکنون از میوه های کپسولی شکل خشخاش بیش از 25 آلکالویید استخراج شده که مهمترین آنها عبارتند از: «مورفین» (9 تا 10 درصد)، «نارکوتین» (4 تا 5 درصد)، «پاپاورین» (8/0 تا 1 درصد).
از آلکالوییدهای دیگر میوه خشخاش که کم و بیش در صنایع دارویی استفاده می شوند، می توان از «تبائین» (4/0 تا 5/0 درصد)، «کدئین» (3/0 تا 4/0 درصد)، «نارسئین»، «کریپتوپین»، «پزودومرفین» و «لائودانین» نام برد. آلکالوییدهای دیگری نظیر «پروتوپین»، «لائوتوپین» و «لائودانوزین»، به مقادیر بسیار کم از میوه های خشخاش استخراج گردیده اند.
بذرها در اوایل تشکیل در دیواره های حجره مانند میوه جای دارند که با رسیدن و کامل شدن، به تدریج از دیواره ها جدا می شوند و در گرز فرو می ریزند. بذرها در گونه های مختلف به رنگ و اندازه ی متفاوت و معمولاً کروی یا لوبیایی شکل می باشد. رنگ آنها همچنین از سفید تا سیاه متغیر بوده و از اختصاصات گونه ای به شمار می رود. بذر خشخاش معمولاً فاقد آلکالویید بوده و حاوی 40 تا 55 درصد روغن است که این روغن بسیار خوشمزه می باشد و عمدتاً برای پخت مواد غذایی و مخصوص انواع شیرینی مورد استفاده قرار می گیرد. بذرها همچنین حاوی 20 تا 25 درصد پروتئین می باشند. وزن هزار دانه، 3/0 تا 6/0 گرم است.
طول دوره رشد گیاهی که در فصل بهار کشت می شوند، بین 120 تا 160 روز است. دوره رشد خشخاش (از کشت بذرها تا رسیدن و کامل شده میوه ها) به شش مرحله تقسیم می شوند که عبارتند از:
- مرحله اول، مرحله جنین یا خواب بذر: بذرهای خشخاش به مدت 4 تا 5 سال از قوه¬ی رویشی مناسبی برخوردارند، از این رو می توان بذرهای مورد نظر را با حفظ قوه¬ی رویشی تا مدت مذکور در مکان های مناسب نگهداری نمود.
- مرحله دوم، مرحله سبز شدن بذر: این مرحله از سبز شدن بذر تا تشکیل برگ های طوقه ای به طول می انجامد. درجه حرارت مناسب برای رویش بذر، 7 تا 8 درجه سانتیگراد است و معمولاً 15 تا 20 روز پس از کشت به تدریج سبز می شوند.
- مرحله سوم، مرحله تشکیل برگ های طوقه ای: گیاه نیز در این مرحله به ساقه می رود. این مرحله طولانی ترین مرحله است و به شرایط اقلیمی مرحله رویش بستگی دارد و معمولاً بین 50 تا 60 روز به طول می انجامد. چنانچه گیاهان در فصل بهار با تاخیر کاشته شوند، (اواسط یا اواخر بهار) این مدت کوتاهتر می شود. میانگین درجه حرارت مطلوب در این مرحله، 12 تا 14 درجه سانتیگراد است. در این مرحله، آبیاری (یا بارندگی) به مقدار متوسط برای گیاهان مطلوب خواهد بود. اگر در این مرحله هوا گرم باشد، برگ ها کوچکتر خواهند شد و دوره رویشی گیاه نیز کاهش خواهد یافت. گیاهان در این مرحله سرما را به راحتی تحمل می کنند، حتی دمای 4- تا 5- درجه سانتیگراد را.
- مرحله چهارم، مرحله طویل شدن ساقه: در این مرحله، نه تنها رشد ساقه کامل می شود و ساقه طول نهایی خود را کسب می کند، بلکه رویش انشعابات ساقه ای نیز آغاز می شود و این مرحله تا تشکیل غنچه و باز شدن گل ها ادامه می یابد. این مرحله حدود 25 تا 30 روز به طول می انجامد و میانگین درجه حرارت مطلوب در این مرحله، 16 تا 18 درجه سانتیگراد گزارش شده است.
گیاهان در مرحله چهارم به آب و مواد غذایی مناسب و همچنین بیش از مراحل دیگر، به ازت نیاز دارند. در این مرحله هوای گرم و خشک و بارندگی های شدید برای رویش گیاهان مطلوب نیست، زیرا بارندگی باعث ریزش گل ها می شود.
- مرحله پنجم، مرحله گلدهی: در این مرحله، نمو گل ها کامل می شود و پس از 4 تا 6 روز گل ها کاملاً باز می شوند و رسیدن میوه ها و کامل شدن بذرها آغاز می گردد. مدت زمان مورد نیاز این گیاه در این مرحله متفاوت است به گونه ی گیاه و شرایط آب و هوایی محل رویش بستگی دارد که معمولاً بین 20 تا 30 روز است. ابتدا ریزش گلبرگ ها آغاز می شود، سپس طی 10 تا 14 روز میوه ی گرز مانند و بذرهای داخل آن به تدریج می رسند. در این مرحله، میوه ها حاوی شیرابه ای می باشند که با تیغ زدن به آنها، این شیرابه به خارج تراوش می کند.
رطوبت کافی و درجه حرارت نسبتاً بالا (18 تا 20 درجه سانتیگراد) سبب تسریع در رشد و نمو گرزها می شود.
- مرحله ششم، رسیدن بذرها و میوه ها: در این مرحله، میوه ها و بذرها، رنگ های ثابت و واقعی خود را می یابند. بذرها پس از رسیدن از دیواره های میوه جدا می شوند و به درون کپسول ریزش می کنند. زمان مورد نیاز در این مرحله متفاوت است و به گونه ی گیاه و شرایط اقلیمی محل رویش آن بستگی دارد و معمولاً بین 15 تا 25 روز است. خاک در این مرحله باید از رطوبت مناسبی برخوردار باشد. با رسیدن و کامل شدن میوه و بذرهای محتوی آن، برگ ها به تدریج خشک و ساقه ها با کم ترین فشار شکسته می شوند. از علائم دیگر رسیدن میوه ها این است که با تکان دادن آن، صدای برخورد بذرها به دیواره داخلی میوه شنیده می شود.
|