سیب جاوه

"درخت سیب جاوه" درختی به ارتفاع 5 تا 15 متر و قطر تنه 25 تا 30 سانتیمتر با تاجی باز و پراکنده و پوستی به رنگ خاکستری مایل به صورتی است. برگ ها دارای آرایش متقابل، تقریباً بدون دمبرگ، بیضوی – کشیده، در ابتدا گرد یا نزدیک به قلبی شکل، به رنگ مایل به زرد تا سبز – آبی تیره، به طول 10 تا 25 سانتیمتر و عرض 5 تا 12 سانتیمتر و بسیار معطر می باشند. گل ها در خوشه هایی بسیار ناپایدار از 3 تا 30 عدد گل در هر خوشه ظاهر می شوند. خوشه های بزرگتر به صورت انتهایی و خوشه های کوچکتر به صورت جانبی روی شاخه تشکیل می شوند. گل ها معطر، به رنگ سفید مایل به زرد، به قطر 2 تا 4 سانتیمتر، دارای چهار گلبرگ، با تعدادی زیادی پرچم به طول 1.5 تا 2.5 سانتیمتر دیده می شوند. میوه ها مومی، به رنگ قرمز روشن، در برخی موارد به رنگ سفید مایل به سبز یا کرم رنگ، گلابی شکل، با تعدادی لوب پهن هستند. پوست این میوه ها بسیار نازک بوده و گوشت آنها به رنگ سفید، اسفنجی، خشک تا آبدار، نیمه اسیدی و با طعمی بسیار ملایم می باشد. حدود یک یا دو عدد بذر گرد و پهن به طول 0.5 تا 0.8 سانتیمتر در هر میوه وجود دارد. برخی از میوه ها نیز ممکن است بدون بذر باشند. هر درخت بالغ در صورت رشد مساعد می تواند بیش از 700 میوه در هر سال تولید کند. 

در سیلان، میوه ها از ماه مارچ تا می، می رسند. در هند، گلدهی در طی ماه های مارچ و آپریل و رسیدن میوه ها در طی ماه های می و جون صورت می گیرد. در جاوه، گلدهی از آپریل تا جون و میوه دهی از جون تا آگست انجام می شود. 

سیب جاوه مخصوص نواحی بسیار گرم بوده که در هندوستان در ارتفاعات کمتر از 1220 متر بالاتر از سطح دریا رشد می کند. این گیاه در فیلیپین که دارای فصل گرم و خشک طولانی تری است، رشد بهتری دارد. 

خاک مورد نیاز این گیاه باید حاصلخیز باشد. در غیر این صورت، میوه ها کوچک شده و کیفیت آنها نیز کاهش می یابد. 

فاصله کشت در باغ حدود 8 تا 10 متر می باشد. 

کاربردها و خواص درمانی: 

در مالایا، میوه های مایل به سبز این گیاه به صورت خام و همراه با نمک خورده می شوند و یا می توان از آنها در تهیه ی سس استفاده کرد. همچنین از آنها به صورت مخلوط با سیب معمولی نیز استفاده می شود. میوه های صورتی رنگ آبدارتر بوده و دارای فلاونول های بیشتری هستند و برای خوردن توصیه می شوند. 

گل های این گیاه قابض بوده و در تایوان برای درمان اسهال از آنها استفاده می شود. پژوهشگران دریافتند که یکی از ترکیبات عمده آنها، تانن است. همچنین دارای desmethoxymatteucinol ، 5-O-methyl-4'-desmethoxymatteucinol ، oleanic acid و B-sitosterol است. ترکیبات موجود در این گیاه، فعالیت آنتی بیوتیکی علیه Staphylococcus aureus ، Mycobacterium smegmatis و Candida albicans نشان دادند. 

ارزش غذایی:

هر صد گرم از میوه های این گیاه دارای حدود 91.4 تا 92.96 گرم آب، 0.5 گرم پروتئین، 6.56 گرم قند، 0.001 گرم آهن، 0.21 تا 0.27 گرم خاکستر، 0.01 گرم کلسیم، 0.03 گرم فسفر، 0.17 درصد سولفوریک اسید و 0.15 درصد سیتریک اسید می باشد.