شقاقل آبی

خصوصیات گیاهشناسی:

گیاه "شقاقل آبی" گیاهی گلدار از خانواده چتریان (Apiaceae) می باشد. این گیاه بومی نواحی مرکزی و جنوب شرق اروپا و نواحی مرکزی آسیا است. 

شقاقل آبی گیاهی علفی و چندساله است که حدود 50 سانتیمتر ارتفاع داشته و دارای ساقه هایی آبی – نقره ای و تعداد زیادی گل های مخروطی و آبی رنگ با براکته های بوده که در فصل زمستان ظاهر می شود.  

شرایط محیط رشد:

این گیاه در حاشیه خیابان ها، باغ های صخره ای، سواحل دریاها و غیره رشد می کند. همچنین خاک های به خوبی آبیاری شده و مکان های آفتابی را ترجیح می دهد. اگرچه خاک های سبک شنی را می پسندد اما نسبت به بیشتر خاک ها متحمل می باشد. نسبت به خشکی خاک نیز متحمل است. این گیاه به سرمای منفی 25 درجه سانتیگراد مقاوم است. 

خواص درمانی و کاربردهای صنعتی:

از این گیاه در اروپا به عنوان گیاهی دارویی استفاده های زیادی می شود. از خواص دارویی آن می توان به ادرارآور بودن، محرک، اشتهاآور و ... اشاره کرد. همچنین اسانس این گیاه دارای ترکیبات بیواکتیو بوده و به عنوان دارو مورد استفاده قرار می گیرد. 

از ترکیبات بیواکتیویته این گیاه می توان به فنولیک اسیدها، ساپونین های تری ترپنوئیدی، فلانوئیدها، کومارین ها و روغن های فرار اشاره کرد. از فنولیک اسیدهای این گیاه می توان رزمارینیک اسید، کلروژنیک اسید و کافئیک اسید را نام برد که در برگ ها و ریشه های آن یافت می شود. 

عصاره اتانلی استخراج شده از شاخه ها و ریشه این گیاه خواص ضدقارچی و ضدباکتریایی نشان داده است. 

تکثیر:

یکی از روش های تکثیر این گیاه، کشت بذرهای آن است. بهترین زمان کشت بذرها، بلافاصله پس از رسیدن در اوایل پاییز در بستری به خوبی آبیاری شده و حاوی کمپوست و در شاسی سرد می باشد. این بذور را می توان در بهار نیز کشت کرد. این بذرها معمولاً در دمای 20 درجه سانتیگراد و به مدت 5 تا 90 روز جوانه خواهند زد. 

یکی دیگر از روش های تکثیر آنها، تقسیم بوته در اوایل بهار یا پاییز می باشد. 

همچنین از قلمه ریشه نیز برای ازدیاد آنها در فصل پاییز یا زمستان استفاده می شود.