اولکس یوروپئوس

"اولکس یوروپئوس" گیاهی گلدار و زینتی از خانواده ی فاباسه و بومی بخش هایی از اروپا (اسپانیا، پرتغال، ایرلند، لهستان و اوکراین) می باشد. این گیاه درختچه ای همیشه سبز به ارتفاع 2 تا 3 متر است. ساقه های جوان به رنگ سبز با شاخه ها و برگ هایی تغییریافته به خارهای سبز رنگ می باشند. این خارها یا برگ های تغییرشکل یافته حدود 1 تا 3 سانتیمتر طول دارند. نهال های جوان در ماه های اول رشد خود، برگ ها معمولی و نرمال تولید می کنند که این برگ ها سه گوش و همانند برگ شبدر می باشند، با افزایش سن گیاه، این برگ ها رفته رفته به خار تبدیل می شوند. گل ها به رنگ زرد، به طول 1 تا 2 سانتیمتر، با ساختاری همانند ساختار لوبیا (مانند سایر گیاهان خانواده ی فاباسه) هستند. این گل ها در تمام طول سال تشکیل می شوند اما عمدتاً اوایل بهار ظاهر می گردند. میوه ها به صورت لگوم یا غلاف دار، به طول 2 سانتیمتر، به رنگ قهوه ای مایل به ارغوانی تیره هستند. این میوه ها به وسیله ی برخی از ضمائم گل نیز پوشیده شده اند. هر میوه یا غلاف حاوی 2 تا 3 عدد بذر سخت، براق و به رنگ مایل به سیاه می باشد. در هوای بسیار گرم، زمانی که غلاف ها شکافته می شوند، این بذرو از آن خارج می شوند. بذرهای این گیاهان می توانند حدود 30 سال زنده بمانند. این گیاه دارای ریشه راست، جانبی و ریشه های نابجا است. 

این گیاه مناسب برای کشت در انواع مختلفی از خاک ها اعم از خاک های شنی، لومی و رسی می باشد اما خاک های به خوبی آبیاری شده را ترجیح می دهد. همچنین می تواند خاک های فقیر از نظر مواد غذایی را نیز تحمل کند. مناسب ترین پی اچ برای آن پی اچ کمی اسیدی تا خنثی است اما می تواند در خاک های بسیار اسیدی نیز رشد کند. اما خاک های قلیایی را نمی پسندد. اگرچه در خاک های مرطوب، رشد بهتری دارد اما می تواند خشکی خاک را نیز تحمل کند. 

از نظر نیاز نوری به آفتاب کامل احتیاج دارد و نمی تواند در مکان های سایه به خوبی رشد کند. 

مانند بسیاری از گونه های سرو کوهی، این گیاه نیز در مقابل آتش سوزی مقاوم است و پس از اتمام آتش سوزی و در صورت مساعد بودن شرایط محیطی، ریشه ها مجددا تولید شاخ و برگ جدید می نمایند. بذرها نیز در مقابل سوختگی های سطحی سازگار شده و می توانند جوانه بزنند. 

از این گیاه به دلیل تولید گل های متعدد و زیبا به عنوان گیاهانی زینتی در باغ ها و فضای سبز و نیز به عنوان پرچن و حاشیه کاری استفاده می شود. 

شاخ و برگ کوبیده شده و خرد شده ی این گیاهان در برخی مناطق به عنوان غذای اسب ها و سایر چهارپایان استفاده می شود. 

ریشه های این گیاهان عمل تثبیت نیتروژن را در خاک انجام داده در نتیجه باعث غنی شدن و حاصلخیز شدن خاک می گردند.