Garcinia gardneriana Bacupari که به فارسی باکوپاری نامیده میشود، گیاهی از خانواده بومی برزیل می باشد. نیاز های این گیاه عبارتند از نور: زیاد رطوبت: مرطوب دمای محیط: نواحی گرمسیری و معتدل گرم خاک: خاک های مرطوب و حاوی مواد آلی
نام علمي
Garcinia gardneriana
|
خصوصیات - معرفی
جنس گیاهی گارسینیا دارای گیاهانی همیشه سبز و دوپایه است. گونه ی گارسینیا گاردنریانا یا "باکوپاری" یکی از گونه های جنس گارسینیا است که بومی رودخانه ی آمازون در برزیل در آمریکای جنوبی می باشد. این گیاه، میوه هایی با آریل خوراکی تولید می کند. در برزیل تحقیقات زیادی در مورد استفاده از میوه های این گیاهان و خواص ضدسرطانی بودن آنها صورت گرفته است.
باکوپاری درختی کوچک به طول 3 تا 9 متر با برگ های ساده، چرم مانند، به رنگ سبز تیره است. برگ های جوان به صورت جفت و به رنگ قهوه ای مایل به قرمز دیده می شوند. گل ها در خوشه های کوچکی در حاشیه ی برگ ها ظاهر می شوند. روی یک گیاه هم گل های نر و هم گل های دوجنسی تشکیل می شود. میوه ها در زمان رسیدن به رنگ زرد بوده و دارای آریل خوراکی با مزه ای ترش و شیرین و مطبوع می باشند. هر درخت می تواند تعداد زیادی میوه تولید کند. تحقیقات نشان داده که میوه های این گیاهان دارای خواص ضدسرطانی خوبی می باشند. زمان گلدهی و میوه دهی آن از ماه آگست تا ژانویه است. برداشت میوه ها نیز از نوامبر تا مارچ صورت می پذیرد.
شرایط نگهداری باکوپاری
نور مورد نياز
زیاد
آبياري و رطوبت
مرطوب
دماي مورد نياز
نواحی گرمسیری و معتدل گرم درجه سانتیگراد
خاک مورد نياز
خاک های مرطوب و حاوی مواد آلی
|
این گیاه به خوبی می تواند در نواحی گرمسیری یا معتدل گرم رشد کند. حتی در برخی مواقع نیز می تواند در سرمای بسیار کوتاه و کم نیز رشد نماید. نسبت به دماهای پایین تا حدود -4 درجه سانتیگراد (25 درجه فارنهایت) مقاوم است.
از نظر نیاز نوری مشخص شده که این گیاه می تواند در سراسر برزیل هم در مکان هایی با آفتاب کامل و هم در مکان هایی با سایه ی کامل رشد کند. اما بیشترین میوه دهی را در شرایط نور کامل آفتاب ایجاد می کنند.
باکوپاری با هر نواع خاکی سازگاری دارد اما عمدتاً خاکی را که بتواند برای مدت طولانی رطوبت را در خود نگه دارد و نیز غنی از مواد آلی باشد، ترجیح می دهد.
باکوپاری به آبیاری فراروان نیاز دارد. اگر حدود ده سانتیمتر از ضخامت خاک اطراف ریشه ها با مالچ پوشیده شود، می تواند رطوبت را به طور مناسب در خود حفظ کند.
استفاده از کمپوست به همراه کود دامی (طیور خانگی) و حدود 50 کیلوگرم کود شیمیایی NPK به نسبت های 10-10-10 تا حدود چهار سال اول، به افزایش عملکرد گیاه کمک می کند.
نهال های بذری حاصل از این گیاهان را می توان بر روش پسته هایی که حاوی حدود 50 درصد مواد آلی است کشت نمود. فاصله ی کشت این نهال ها از هم حدود 5 × 5 متر می باشد. حدود ده لیتر آبیاری در هر هفته در طی دو ماه ابتدای رشد، به استقرار و رشد بهتر گیاه کمک می کند.
نحوه تکثیر باکوپاری
تکثیر این گیاهان از طریق کشت بذرها صورت می گیرد. بهترین زمان برای کشت بذرها، بلافاصله پس از برداشت آنها است. این بذرها اگر سریعاً پس از برداشت کشت نشوند، قدرت جوانه زنی آنها کاهش می یابد. بذور کشت شده، 40 تا 90 روز پس از کشت جوانه خواهند زد. نهال های بذری در شرایط سایه و رطوبت کافی به سرعت رشد خواهند کرد. در صورت مدیریت صحیح خاک و شرایط رشد گیاه، نهال های بذری حاصل پس از 3 تا 5 سال به باردهی خواهند رسید.