گراویلا / ساپادیل

گیاه "گراویولا" یا "ساپادیل" درختی از خانواده آنوناسه است که دارای میوه های خوراکی می باشد. میوه های این گیاه در صورت رسیدن، دارای طعم کمی اسیدی هستند.

این گیاه بومی جزایر کاریب و آمریکای مرکزی است اما امروزه در سطح وسیع در اکثر نقاط جهان به خصوص در شرایط آب و هوای گرمسیری کشت می شود.

درخت گراویولا یا ساپادیل، درختی کوچک و همیشه سبز با عادت رشد افراشته است که تا حدود چهار متر ارتفاع می تواند رشد کند.

شاخه های جوان دارای کرک هستند.

برگ ها کشیده تا تخم مرغی شکل، به طول 8 تا 16 سانتیمتر و پهنای 3 تا 7 سانتیمتر می باشند. سطح بالایی برگ ها به رنگ سبز تیره و فاقد کرک بوده در صورتی که سطح زیرین، کمرنگ تر و دارای تعداد کمی کرک یا فاقد کرک می باشد. برگ ها دارای دمبرگ هایی به طول 4 تا 13 میلیمتر و فاقد کرک است.

دمگل ها به طول 2 تا 5 میلیمتر و چوبی هستند. گل ها در مقابل برگ ها یا بسیار نزدیک دمبرگ ها ظاهر می شوند. هر ساقه ی گلدهنده دارای یک یا دو گل یا در برخی موارد دارای سه گل می باشد. دمگل ها ضخیم و چوبی و دارای تعداد کمی کرک یا فاقد کرک می باشند. گلبرگ ها ضخیم و به رنگ زرد دیده می شوند. گلبرگ های بیرونی و داخلی تخم مرغی شکل هستند. پرچم ها نیز به طول 4.5 میلیمتر وجود دارند. تخمدان ها نیز به وسیله کرک های انبوه به رنگ قهوه ای مایل به قرمز پوشیده شده اند.

میوه ها به رنگ سبز تیره، خاردار، تخم مرغی شکل، به طول بیش از 30 سانتیمتر و دارای بافتی تقریباً سخت می باشند. گوشت میوه آبدار، اسیدی، سفید رنگ و معطر است.

هر میوه دارای تعداد زیادی بذر است. وزن هزاردانه ی بذرها 470 گرم می باشد. این بذرها حاوی 24 درصد روغن هستند. در صورت خشک کردن بذرها به مدت سه روز در دمای 60 درجه ی سانتیگراد، وزن هزاردانه ی آنها 322 گرم خواهد شد. بذرهای این گیاه نسبت به خشک کردن مقاوم بوده و در صورت خشک شدن و انبار کردن برای مدت طولانی، هیچ مشکلی برای آنها به وجود نمی آید.

این گیاه نسبت به خاک های فقیر از نظر مواد و عناصر غذایی، مقاوم و متحمل است. و اکثراً زمین های پست و ارتفاعات بین صفر تا 1200 متر بالاتر از سطح دریا را برای رویش ترجیح می دهد.

این درخت در برابر سرما نمی تواند مقاومت کند و از بین می رود.

میوه های این گیاه دارای طعمی کمی اسیدی و ترش بوده و قابلیت مصرف خوراکی دارند

از عصاره ی حاصل از برگ های آن نیز به عنوان کاهنده ی فشار خون استفاده می شود.

بذرهای این گیاه حاوی آنوناسین و آلکالوئیدهای نئوروتوکسین است که آنوناسین موجود در آن در درمان بیماری هایی نظیر پارکینسون و آلکالوئیدهای نئوروتوکسین برای درمان بیماری ها و اختلالات عصبی (Neurodegenerative) مفید واقع می گردد. 

همچنین از عصاره ی حاصل از بذرها و برگ های این گیاه برای از بین بردن شپش های سر و یا در تهیه ی حشره کش ها استفاده می شود.

آب میوه های رسیده ی آن نیز خاصیت ادرار آوری دارند.

چوب این درخت سبک و ناپایدار است. از چوب آن در کلمبیا برای ساختن پیپ و خمره های چوبی استفاده می کنند.