Anacardium excelsium wild cashew که به فارسی بادام هندی وحشی نامیده میشود، گیاهی از خانواده Anacardiaceae بومی آمریکای جنوبی و مرکزی می باشد. نیاز های این گیاه عبارتند از نور: زیاد رطوبت: کمی خشک دمای محیط: مناطق گرمسیری خاک: مقاوم در خاک های فقیر و شنی
نام علمي
Anacardium excelsium
خصوصیات - معرفی
گیاه "بادام هندی وحشی" درختی گلدار از خانواده ی پسته می باشد. این درخت عموماً در نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری خشک جنگل های پهن برگ اقیانوس آرام و اطلس آمریکای جنوبی و مرکزی است.
بادام هندی وحشی درختی همیشه سبز است که دارای ارتفاع بیش از 48 متر، با عادت رشد برافراشته با قطر تنه ی حدود 3 متر می باشد. برگ ها ساده، با آرایش متناوب، تخم مرغی شکل، به طول 15 تا 30 سانتیمتر و عرض 5 تا 12 سانتیمتر می باشد. گل ها کوچک به رنگ سبز کمرنگ تا سفید و در خوشه هایی به طول بیش از 35 سانتیمتر دیده می شوند. گل های مسن تر به رنگ سفید مایل به صورتی و دارای عطری بسیار قوی و مانند عطر میخک می باشد. میوه ها به طول حدود 2 تا 3 سانتیمتر، کلیوی شکل، شفت هستند. این میوه ها در طی ماه های مارچ، آپریل و می بالغ می شوند. این گونه ی گیاهی ارتباط زیادی با گونه ی بادام هندی معمولی (Anacardium occidentale) دارد. میوه های این گیاه به عنوان خشکبار و آجیل به مصرف خوراکی می رسند. با این که بادام هندی متعلق به جنوب شرقی برزیل است اما در بین مردم تمام جهان محبوب می باشد.
شرایط نگهداری بادام هندی وحشی
نور مورد نياز
زیاد
آبياري و رطوبت
کمی خشک
دماي مورد نياز
مناطق گرمسیری
خاک مورد نياز
مقاوم در خاک های فقیر و شنی
|
به دلیل اینکه کاشو بومی مناطق گرمسیری است ، بنابراین در مناطقی که دارای آب وهوای گرمسیری باشد رشد خوبی دارد. درخت در بدترین و کم عمق ترین خاک ها رویش دارد و محصول تولید می کند ولی کشت در خاک های عمیق و لیمونی باعث افزایش باردهی و رشد بهتر درخت می گردد. مقاومت درختچهٔ کاشو (بادام هندی) نسبت به کم آبی بیشتر از درخت انبه است، اما در مقابل سرما حساستر از انبه می باشد.
مغز بادام هندی که دارای مقدار زیادی چربی می باشد خیلی زود تند و فاسد می گردد یعنی چربی آن در مجاورت اکسیژن هوا اکسید می شود. برای حمل این محصول به نقاط دوردست باید آنها را درجعبه های فلزی غیرقابل نفوذ به هوا قرار دهند و پس از پرکردن جعبهٔ اول هوای داخل آنرا خارج نموده و به جای آن گاز دی اکسید کربن وارد کرده و در جعبه را مسدود نمایند، بدین طریق می توان مغز کاشو را تا دو سال بدون اینکه فاسد شود، نگهداری کرد.
خواص و کاربردهای دارویی و صنعتی
مصرف کاشو برای پیشگیری از تشکیل سنگ های صفراوی بسیار مفید است. یک تحقیق 20 ساله ی جمع آوری شده از 80000 زن پرستار نشان می دهد کسانی که در هفته حدود 30 گرم بادام هندی مصرف نموده اند در مقایسه با دیگرانی که آن را در برنامه شان نداشته اند، 25 درصد کمتر به سنگ های صفراوی مبتلا شدند. بنابراین آن را وارد برنامه ی غذایی روزانه تان نمایید.
این حقیقت کاملاً جا افتاده است که کلسیم برای استحکام استخوان ها ضروری است، اما بد نیست بدانید که منیزیم نیز برای حفظ سلامت استخوان ها حیاتی است. حدود دو سوم منیزیم بدن در استخوان ها وجود دارد.
منیزیم برای متابولیسم کلسیم در بدن لازم است و با تراز کردن میزان کلسیم، به تنظیم تونوسیته ی عصبی و عضلانی کمک می کند. در واقع کلسیم برای انقباض عضلانی و منیزیم برای انبساط آن مورد نیاز است.
از دیگر مواد معدنی موجود در کاشو می توان به مِس اشاره کرد. مس یکی از اجزای مهم آنزیم های بدن است که در خیلی از فرآیندهای فیزیولوژیکی بدن شرکت می کند.
مس برای برداشتن رادیکال های آزاد مُضر در بدن و برای استفاده ی بهینه ی آهن کمک بزرگی است.
مس برای تولید ملانین و برای پرورش استخوان ها و بافت های ارتباطی بدن ضروری است.
بر خلاف باور عموم مردم که می گویند مصرف منظم بادام هندی موجب اضافه وزن و چاقی می شود، باید گفت که تحقیقات اخیر نشان داده اند که این تصورات غلط، بی اساس است. در حقیقت افرادی که دو بار در هفته از بادام هندی استفاده می کردند در مقایسه با دیگر افراد مشابهی که اصلاً بادام هندی نمی خوردند اضافه وزن کمتری داشتند. البته بد نیست بدانید که هر 30 گرم بادام هندی حدود 160 کالری انرژی دارد.
بادام هندی منبع خوبی از ویتامین K است که به تنظیم انعقاد خون و شرایط ناشی از آن کمک می کند.
کاشو فشار خون بالا را کاهش می دهد چرا که به عنوان یک دیوروتیک یا مُدر خوب مطرح می باشد و علاوه بر این عواملی هم چون منیزیم و لینولنیک اسید نیز در آن یافت می شود که از عوامل تنظیم کننده ی فشار خون هستند.
پس برای پیشگیری از بیماری های کرونری قلب، هفته ای 4 بار و هر بار به اندازه ی یک مشت بادام هندی بخورید.
به طور کلی بیشتر آجیل ها به دلیل داشتن اسیدهای چرب غیر اشباع برای سلامت قلب مفید هستند.
نحوه تکثیر بادام هندی وحشی
این درخت معمولاً با بذر تکثیر گردیده و برای انجام این عمل ۳-۲ عدد بذر، مستقیماً در باغ کاشته می شود (به علت اینکه انتقال نهال های جوان توام با اشکالاتی است از کشت آن در خزانه صرف نظر می نمایند). بعد از رویش بذرها یک عدد از آنها را نگه داشته و بقیه را حذف می نمایند .در حالتی که بخواهیم گیاهچه ها را پس از رویش به زمین اصلی منتقل کنیم، ازگلدان های توربی استفاده می نمائیم؛ بدین صورت که بذرها را در گلدان های توربی کاشته و در زمان انتقال توأم با گلدان، گیاهان جوان را هم در زمین اصلی می کاریم. بنابراین گلدان با نهال ها در داخل خاک قرار گرفته و به مرور پوسیده و از بین می روند. فاصلهٔ کاشت درخت کاشو در باغات دیم و اراضی نامرغوب درحدود ۱۸ متر درهر جهت، و در اراضی زراعتی حاصلخیز با آبیاری ،۱۲ -۱۰ متر می باشد.
با اینکه بذرهای درخت هیچ نوع رکود بذری ندارند، اما بذور را باید با قرار دادن در آب، ازنظر وجود جنین مورد آزمایش قرار داد (بذرهای غوطه ور حذف می گردند). جوانه زنی درمدت ۲۰-۱۵ روز صورت می گیرد .
بادام هندی حاوی مقادیر قابل ملاحظه ای از اگزالات می باشد. مطالعات نشان داده است که تجمع این مواد در بدن می تواند منجر به کریستاله شدن آن ها و در نتیجه ایجاد مشکل شود.
از این رو افرادی که مشکلات کلیوی درمان نشده دارند، یا این که کلیه ها و یا کیسه ی صفرای شان را در آورده اند باید از مصرف این آجیل پرهیز کنند. دریافت زیاد اگزالات ممکن است موجب کاهش جذب کلسیم نیز بشود.
آلرژی غذایی یکی دیگر از عوارضی است که ممکن است با خوردن کاشو به وجود بیاید. این واکنش های آلرژیک ممکن است یا فوری باشد و خاص (مانند خارش، گرفتگی بینی، تورم لب ها و ...) یا ممکن است با تأخیر و عمومی باشد (مانند خستگی و افسردگی).