Sclerocarya birreamarula که به فارسی مارولا نامیده میشود، گیاهی از خانواده پسته بومی کنگو، اتیوپی، تانزانیا، زامبیا، جنوب آفریقا می باشد. نیاز های این گیاه عبارتند از نور: کم رطوبت: کمی مرطوب دمای محیط: 19 تا 35 درجه سانتیگراد خاک: خاک هایی با املاح فراوان
نام علمي
Sclerocarya birrea
خصوصیات - معرفی
مارولا درختی خزاندار، در اندازه های متوسط و بومی جنوب آفریقا، غرب آفریقا و ماداگاسکار است. این درخت دارای یک تنه ی اصلی و انشعابات و شاخه های فراوان می باشد.
پوست تنه به رنگ خاکستری و خالدار است.
این درخت در نواحی و ارتفاعات پست و جنگل های باز تا ارتفاع 18 متر نیز رشد می کند. از میوه های این گیاه به عنوان نوشیدنی های الکلی نیز استفاده می گردد.
میوه های رسیده در طی ماه های دسامبر تا مارچ دارای پوستی زرد رنگ و گوشتی سفید رنگ هستند. این میوه ها بسیار غنی از ویتامین C (هشت برابر پرتقال) می باشند و مزه ای ترش و قوی دارند. درون میوه، هسته ای به اندازه ی گردو و با پوستی ضخیم وجود دارد. این بذرها بسیار معطر و خوش مزه هستند بخصوص برای جانورانی مانند موش ها که بذر را از قسمت سوراخ آن می جوند و می خورند.
شرایط نگهداری مارولا
نور مورد نياز
کم
آبياري و رطوبت
کمی مرطوب
دماي مورد نياز
19 تا 35 درجه سانتیگراد
خاک مورد نياز
خاک هایی با املاح فراوان
|
مارولا به آب و هوای گرم و بدون سرما نیاز دارد. البته در برخی نواحی می تواند در ارتفاعاتی که سرمای زمستانی در آنها کوتاه مدت است نیست رشد کند.
این درخت حساس به سرما است ولی در حد متوسط می تواند خشکی را تحمل کند. و تحمل بالایی نیز نسبت به املاح موجود در خاک دارد.
دمای مورد نیاز برای رشد حدود 19 تا 35 درجه سانتیگراد است.
خواص و کاربردهای دارویی و صنعتی
با وجودی که این گیاه از نظر جهانی شناخته شده نیست ولی در آفریقا به عنوان غذا مصرف می شود و نقش اقتصادی-اجتماعی مهمی دارد.
مغز بذرهای مارولا دارای پروتئین و روغن و دارای مزه ای خوب است.
روغن مارولا که از مغز بذرهای آن استخراج می شود، به عنوان یک افزودنی خوش طعم و مطبوع به غذاها در آفریقا اضافه می گردد. این روغن حاوی آنتی اکسیدان ها و اولئیک اسید است.
پوست آن برای درمان و پیشگیری از مالاریا مفید است. دم کرده ای از پوست داخلی این درخت برای تکسین دردهای ناشی از مارگزیدگی و یا نیش عقرب استفاده می شود. همچنین از پوست این درخت، رنگ قهوه ای مایل به قرمز تهیه کرده و برای رنگ کردن اشیا از آن بهره می گیرند.
جویدن برگ های درخت مارولا به درمان بیماری های ناشی از سوء هاضمه و سوزش معده کمک می کند.
روغن این گیاه علاوه بر استفاده در انواع غذاها، می تواند برای درمان بیماری های پوستی نیز کاربرد داشته باشد.
در برخی نواحی از صمغ استخراج شده از ساقه ها در مخلوط با آب و دوده، جوهری جهت نوشتن تهیه می کنند.
میوه درخت مارولا به وسیله افراد بومی که این درخت در زمین هایشان بصورت خودرو رشد کرده است برداشت می شوند. برداشت و فروش این میوه ها در طی دو تا سه ماه صورت می گیرد ولی می تواند درآمدی را نصیب افراد فقیر کند.
از این میوه ها در سطح تجاری، نوشیدنی های الکلی، پوره ی منجمد شده و روغن تهیه می کنند. که در صنایع فرآوری، تولید روغن بیشترین بخش را به خود اختصاص داده است.
مقابله به آفات مارولا
موش ها یکی از مهمترین آفاتی هستند که به میوه های این گیاه حمله می کنند.
از دیگر آفات می توان به تریپس اشاره کرد که به گیاه صدمه می زند. برای کنترل تریپس می توان از سم مالاتیون استفاده کرد.
نحوه تکثیر مارولا
تکثیر:
تکثیر مارولا از طریق کشت بذرهای آن صورت می گیرد.
منابع :
http://en.wikipedia.org/wiki/Sclerocarya_birreahttp://www.plantzafrica.com/plantqrs/sclerobirr.hthttp://www.worldagroforestry.org/treedb2/AFTPDFS/Shttp://www.zimbabweflora.co.zw/speciesdata/species گياهان ديگر از همين خانواده :