|
|
|
جنس Ugni گیاهانی از خانواده مورد (Myrtaceae) بوده که در سال 1848 شناخته شده و مورد بررسی قرار گرفتند. این گیاهان بومی از جنگل های بارانی والیدیویان جنوب شیلی و نواحی جنوب آرژانتین، شمال و جنوب مکزیک تا غرب آمریکای لاتین هستند.
گیاهان این جنس اغلب به صورت درختچه هایی همیشه سبز با میوه هایی سته می باشند.
گونه های مختلف این جنس عبارتند از:
1- Ugni candollei: بومی مرکز و جنوب شیلی
2- Ugni molinae: بومی مرکز و جنوب شیلی، جنوب آرژانتین
3- Ugni myricoides: بومی مکزیک، آمریکای مرکزی، آمریکای جنوبی
4- Ugni selkirkii: بومی جزیره رابینسون کروزوئه
در این بخش به بررسی خصوصیات گونه ی Ugni myricoides (گوآوای شیلیایی سیاه) پرداخته خواهد شد.
|
|
|
|
|
گوآوای شیلیایی سیاه، درختچه ای کوچک است که معمولاً ارتفاع آن به یک تا دو یا به ندرت به پنج متر می رسد.
این گیاه همیشه سبز بوده و به خوبی در شرایط سایه – آفتاب رشد می کند.
برگ ها متقابل، دارای دمبرگی کوتاه، بیضوی شکل و نوک تیز یا تخم مرغی شکل تا کشیده، به طول 0.3 تا 3.7 سانتیمتر و عرض 0.2 تا 2 سانتیمتر، چرمی، براق، در ابتدا گوه ای شکل، با حاشیه ای یکپارچه، دارای کرک های کوتاه تا فاقد کرک و دارای رگبرگ های نامشخص می باشند.
گل ها دارای پنج گلبرگ، به صورت زنگوله ای، به رنگ سفید تا صورتی، به طول 4 تا 7 میلیمتر و با دمگلی به طول 1 تا 6 میلیمتر بوده که در حاشیه ی برگ ها ظاهر می شوند. کاسبرگ ها سه گوش و به طول 2 تا 5 میلیمتر هستند. پرچم ها به تعداد زیاد و معمولاً (-10) 20 تا 40 (-55) عدد وجود دارند.
میوه ها به رنگ قرمز تیره، آبی یا سیاه بوده و به صورت سته ای، کروی شکل با قطر یک سانتیمتر مشاهده می شوند. میوه های این گونه کمی بزرگتر میوه های گوآوای شیلیایی معمولی یا مورد توت فرنگی بوده و طعمی شیرین تر نیز دارند.
|
|
شرایط نگهداری گوآوای شیلیایی سیاه
|
|
|
در شرایط سایه – آفتاب یا آفتاب کامل به همراه کمی سایه به خوبی رشد می کند.
سرمای حدود 18 درجه فارنهایت را تحمل می کند. و بهترین رشد را در نواحی با آب و هوای نیمه گرمسیری و خنک دارد.
به آبیاری منظم و خاک های به خوبی آبیاری شده نیاز دارد.
اغلب در ارتفاعات 1500 تا 3200 متری و روی خاک های آتشفشانی رشد می کند.
|
|
خواص و کاربردهای دارویی و صنعتی
|
|
|
این گیاهان به دلیل گل ها، میوه ها و فرم درختچه ای که دارند به عنوان گیاهی زینتی در باغ ها و پارک ها کشت می شوند.
همچنین میوه های آنها خوراکی بوده و به صورت تازه یا برای تهیه ی نوشیدنی ها، دسرها، مرباها و ژله ها مورد استفاده قرار می گیرد.
|
|
نحوه تکثیر گوآوای شیلیایی سیاه
|
|
تکثیر گیاه گوآوای شیلیایی سیاه توسط کشت بذر و ریشه دار کردن قلمه ها صورت می گیرد. بذرهای این گیاه تقریباً به کندی جوانه می زنند و معمولاً برای جوانه زنی به چندین هفته یا یک ماه زمان نیاز دارند.
|
|