نعناع چمنی

تکثیر نعناع چمنی مانند بسیاری از نعناعیان از طریق ریشه رست صورت می گیرد. این روش مناسب ترین روش برای تکثیر نعناع است. پس از بارندگی سبک‏ پایه های مادری 2 تا 3 ساله را از زمین خارج می کنند، پایه های انتخابی باید عاری از هر گونه عواملی بیماریزای قارچی یا باکتریایی و علف های هرز باشند. ریشه گیاهانی که برای تکثیر استفاده می شوند باید دارای مشخصات زیر باشد. الف) ریشه ها سالم و عاری از هر گونه علف هرز باشند. ب) ریشه رست هایی که جهت تکثیر از پایه مادری جدا می شوند باید حداقل 70 درصد آن سفید و 30 درصد بقیه سبز رنگ باشد که هنگام کاشت این قسمت سبز رنگ خارج از خاک می ماند. ج) رطوبت ریشه رست ها از 80 درصد کمتر نباشد. برای تهیه ریشه رست های سفید رنگ که برای تکثیر مناسبند. 1 تا 5/1 ماه قبل از خارج کردن پایه های مادری روی ریشه رست ها را با لایه ای به ضخامت 4 تا 5 سانتیمتر از خاک می پوشانند. در این مدت رنگ ریشه رست های سبز به سفید تغییر می یابد و برای تکثیر آماده می گردند. پس از دومین برداشت اندام های هوایی، ریشه رست ها کیفیت مطلوب تری می یابند. ریشه رست ها را می توان با دست (در سطح کم) و یا توسط ماشین برداشت سیب زمینی (در سطح وسیع) جمع آوری نمود. در تکثیر توسط ریشه رست، فاصله ردیف ها از یکدیگر 50 تا 60 سانتیمتر و عمق مطلوب برای کاشت 10 تا 12 سانتیمتر می باشد. پس از کاشت، به منظور ایجاد و تراکم در خاک انجام غلتک مناسبی توصیه می شود. اگر زمین خشک باشد باید بلافاصله زمین را آبیاری نمود. برای هر هکتار زمین به 4/1 تا 6/1 تن ریشه رست نیاز است.

روش دیگر تکثیر، استفاده از قلمه های ساقه است. در اواخر بهار (خرداد) از شاخه های جوان و سبز پایه مادری، 2 تا 3 قلمه که حداقل دو جفت برگ داشته باشند جدا می کنند (بهتر است از میان گره های پائینی انتخاب شوند). سپس آنها را در خزانه هوای آزاد که بستر آن از خاک نرمی پوشیده و در سایه قرار دارد (آفتاب شدید مانع از تشکیل ریشه در قلمه ها می شود) می کارند. با آبیاری مرتب قلمه ها پس از 2 تا 3 هفته دارای ریشه می شود. سپس آنها را به زمین اصلی منتقل می نمایند. تکثیر به روش قلمه های ساقه روش چندان مناسبی نیست و تنها در سطوح کوچک کشت مورد استفاده قرار می گیرد. در این روش فاصله ردیف ها از یکدیگر بین 50 تا 70 سانتیمتر مناسب می باشند.

روش دیگر، تکثیر از طریق پاجوش می باشد. فصل بهار (خرداد) پس از آبیاری گیاهان از پایه های مادری پاجوش هایی که ارتفاع آنها بین 8 تا 10 سانتیمتر است جدا می کنند. انتقال پا جوش ها به زمین مورد نظر با دست (در سطوح کم کشت) یا به وسیله ماشین نشاء کار (در سطوح کشت انبوه) انجام می گیرد. برای هر هکتار زمین به 112 تا 134 هزار پا جوش نیاز است. پاجوش ها در ردیف هایی به فاصله 60 سانتیمتر گشت می شوند. فاصله دو بوته در طول ردیف 20 تا 30 سانتیمتر مناسب خواهد بود.