Polygonum baldschuanicum Russian-vine که به فارسی پیچ برفی نامیده میشود، گیاهی از خانواده علف هفت بند، بومی آسیا (چین، روسیه، قزاقستان و غیره) می باشد. نیاز های این گیاه عبارتند از نور: زیاد رطوبت: کمی مرطوب دمای محیط: نواحی گرم و خشک خاک: خاک های حاصلخیز و به خوبی آبیاری شده
دانستنیهای علمی
نام علمي
Polygonum baldschuanicum
گیاه "پیچ برفی" با نام علمی Polygonum baldschuanicum و چند نام علمی مشابه مانند Fallopia baldschuanicum شناخته شده است، که به نام های پیچ روسی، پیچ توری نقره ای، گل پشم بخارایی، پیچ پشمی چینی نیز خوانده می شود. این گیاه بومی آسیا (چین، روسیه، قزاقستان و غیره) است. همچنین می توان آن را در بخش هایی از اروپا و شمال و مرکز آمریکا نیز مشاهده نمود. این گیاه، گیاهی سریع الرشد است که برای پوشش دیوارها، فنس ها و نمای ساختمان ها به کار می رود. گل ها سفید، زینتی، با رایجه ای مطبوع و خوشایند و دارای شهد و گرده برای زنبورهای عسل هستند.
خصوصیات - معرفی
پیچ برفی گیاهی چندساله و ریزوم دار است که بخش پایینی آن چوبی می شود و مناسب برای پوشش دادن آلاچیق و مکان های بدمنظره است. همچنین دارای ساقه های بالارونده و چوبی است که توانایی بالا رفتن تا 10 متر را دارد. برگ ها بیضوی یا تخم مرغی شکل، نوک تیز تا مثلثی شکل، گاهی به طول 10 سانتیمتر، دارای دمبرگ، گل آذین خوشه ای با نمایش پرجلوه یا انبوه و طول خوشه ها نیز حدود 15 سانتیمتر است. هر گل دارای پنج گلبرگ، طول گل حدود یک سانتیمتر است. میوه این گیاه ابتدا سبز رنگ است و سپس به رنگ صورتی روشن و در نهایت سیاه براق دیده می شود. هر میوه نیز حدود 2 میلیمتر عرض دارد.
گل های این گیاه در اواخر تابستان تا پاییز ظاهر می شود و دیواره رنگی ایجاد می کند.
شرایط نگهداری پیچ برفی
نور مورد نياز
زیاد
آبياري و رطوبت
کمی مرطوب
دماي مورد نياز
نواحی گرم و خشک
خاک مورد نياز
خاک های حاصلخیز و به خوبی آبیاری شده
|
پیچ برفی به سرما مقاوم بوده و در انواع خاک ها به خوبی رشد می کند. برای بهترین گلدهی نیاز به آفتاب کامل دارد. پس از استقرار، نیاز آبی آن کم است. همچنین اقلیم های گرم و خشک را بیشتر می پسندد.
خاک های حاصلخیز، مرطوب و به خوبی آبیاری شده به رشد بهتر این گیاه و گلدهی مناسب تر کمک می کند. اما نسبت به انواع مختلف خاک ها نیز متحمل می باشد.
نحوه تکثیر پیچ برفی
ازدیاد این گیاهان از طریق کاشت بذر پس از رسیدن و یا در بهار، و نیز ریشه دار کردن قلمه های نیمه رسیده در تابستان یا قلمه های چوبی در پاییز صورت می گیرد.