خینجوک

خصوصیات گیاهشناسی:

گیاه "خینجوک" یکی از گونه های گیاهی از جنس Pistacia می باشد که در ایران، شمال عراق، جنوب لبنان و ترکیه رشد می کند. خینجوک در ایران از جمله در ارتفاعات بیش از 2500 متر بالاتر از سطح دریا در استان کهگلویه و بویراحمد می روید. این گونه راتباط خویشاوندی نزدیکی با پسته معمولی با نام علمی Pistacia vera دارد. 

خینجوک درخت یا درختچه ای به طول 6 متر است. شاخه های جوان کرکدار بوده و برگ ها مرکب و منقسم می باشند. هر برگ دارای سه تا هفت برگچه ی چرم مانند، متقابل یا نیمه متقابل، نیمه دمبرگ دار، به ابعاد 45 تا 76 در 26 تا 55 میلیمتر، تخم مرغی شکل تا تخم مرغی – کشیده، نوک تیز یا نیمه گرد است. برگچه انتهایی بزرگتر از برگچه های دیگر می باشد. برگ های جوان نیز کرکدار هستند. 

میوه ها از نوع شفت، به طول چهار تا شش میلیمتر، نیمه گرد و نوک دار می باشد. 

شرایط محیط رشد:

خینجوک گیاهی است که در نواحی معتدل تا گرمسیر آسیا پراکنش دارد. 

این گونه در ایران در جنگل ها یا زمین هایی با خاک های سبک یا در زمین های صخره ای و یا زمین های شیب دار می روید. همچنین در زمین های شیبدار آهکی، شنی لومی و گرانیتی نیز رشد می کند.

زمان گلدهی آن طی ماه های مارس تا می، و زمان میوه دهی از آوریل تا اکتبر می باشد. 

این گیاه در کشور مصر، در نواحی مرتفع کوهستانی رشد می کند و نسبت به نواحی مرتفع و کوهستانی سازگار شده است. 

خواص درمانی و کاربردهای صنعتی:

در عراق از شیره استخراج شده از ساقه های این گیاه برای درمان سوختگی و زخم های شکم است استفاده می شود. 

بذرها و میوه های قرمز رنگ آن خوراکی است.

از الوار و چوب این درخت یا درختچه نیز در پاکستان برای تهیه زغال چوب استفاده می شود.