یاس ایتالیایی

بسیاری از گیاهانی که در فارسی به آنها یاس اطلاق می شود، جزء تیره ی زیتون (Oleaceae) می باشند. مانند یاس زرد که گل های آن در اوایل بهار ظاهر می شود، یاس بنفش یا یاس خوشه ای که گل های آن معطر است و روی گیاهی به نام برگ نو پیوند می شوند و یا یاس معطر دیگری که در گلخانه کشت و کار آن متداول است و مقاومت چندانی به سرما ندارند.

گیاه زینتی "یاس ایتالیایی" که به آن یاس زرد نیز گفته می شوند یکی از گیاهان گلدار از جنس یاس و از خانواده زیتون می باشد. این گیاه بومی افغانستان، تاجیکستان، نپال، میانمار، کوه های هیمالیا و جنوب غربی چین می باشد. گونه های خودروی این گیاه در نواحی مانند یونان، سیسیل و یوگوسلاوی به صورت اهلی در آمده و در سطح وسیع کشت می شود.

این گیاه به فرم درختچه ای مدور و نیمه همیشه سبز بوده با ساقه های ضخیم می باشد. این درختچه ها معمولاً تا ارتفاع 2.5 تا 4 متر و با گستردگی حدود 3 متر رشد می کنند. برگ ها به رنگ سبز تیره، محکم، به طول حدود 5 سانتیمتر با 5 تا 7 برگچه مرکب شانه ای هستند. در بسیاری از نواحی، برگ های این گیاه در تمام طول زمستان سبز بوده و روی شاخه ها قرار دارند. ولی در زمستان های بسیار سرد و طولانی، شاخ و برگ و جوانه ها ممکن است دچار یخ زدگی شوند. جوانه های گل معمولاً در بهار و تابستان به صورت خوشه هایی متشکل از حدود 6 گل زرد رنگ و معطر تشکیل می شوند. نام گونه ای این گیاه (humile) به معنی کند رشد می باشد. کولتیوارهای متعددی از این گونه شناسایی شده است که یکی از مهمترین این کولتیوارها، Revolutum می باشد. میوه های آن به صورت سته ای و به رنگ سیاه هستند.

بهترین نواحی برای رشد این درختچه ها، نواحی با آب و هوای گرم با آفتاب کامل است اما در خاک های به خوبی آبیاری شده می تواند آب و هوای سردتر و نواحی با سایه ی پراکنده را نیز تحمل کند.

خاک بستر آن باید‎ زهکش خوبی داشته باشد. افزودن کود گیاهی پوشیده شده با گل سنگ یا خزه، کمپوست یا خاک برگ به خاک آنها در شروع یک رشد سالم و بهینه به گیاه کمک می کند.

تمامی ارقام یاس زرد مناطق آفتابی یا حداقل خیلی روشن را ترجیح می دهند و در تمام خاک ها حتی خاک های آهکی می توانند رشد کنند، ولی خاک های هوموسی برای این گیاه بهترین خاک است و در آن بهترین رشد را انجام می دهد. 

پی اچ مناسب خاک برای این گیاه در محدوده ی پی اچ خنثی (6.6 تا 7.5) می باشد.

پس از پایان گلدهی باید شاخه های پیر این بوته ها را هرس کرد تا شاخه های جوان جانشین آنها شود.