۱۳۹۵ بیست و یکم خرداد

نخل آسای جنگلی

Euterpe precatoria FOREST ACAI که به فارسی نخل آسای جنگلی نامیده میشود، گیاهی از خانواده اریکاسه، بومی برزیل می باشد. نیاز های این گیاه عبارتند از نور: متوسط رطوبت: خیلی مرطوب دمای محیط: آب و هوای گرم و مرطوب خاک: انواع مختلفی از خاک ها

نام علمي

Euterpe precatoria

نام لاتين

FOREST ACAI

خانواده (تيره)

Arecaceae

خصوصیات - معرفی

"نخل آسای جنگلی" یکی از گونه های جنس نخل است. این درخت دارای یک ساقه اصلی به طول حدود 20 متر و قطر 15 تا 30 سانتیمتر می باشد و فاقد شاخه های فرعی است. این گیاهان بومی برزیل می باشند.

برگ ها مرکب، به طول 4 متر، به رنگ سبز مایل به زرد، دارای دمبرگی سبز رنگ، صاف و بدون کرک، پرمانند، خطی و کشیده هستند.

گل ها تشکیل شده در گل آذین های خوشه ای، گل آذین ها به صورت راست و دارای حدود 200 خوشه، به طول 40 تا 100 سانتیمتر، به صورت انبوه و پوشیده با کرک های سفید رنگ می باشند.

میوه ها سته ای، به رنگ سیاه، صاف و به قطر حدود 1.5 سانتیمتر هستند. آندوسپرم این میوه ها هموژن می باشد.

این گونه ارتباط خویشاوندی نزدیکی با گونه Euterpe oleracea دارد و تنها تفاوتشان در تولید ساقه ی منفرد می باشد.

شرایط نگهداری نخل آسای جنگلی

نور مورد نياز

متوسط

آبياري و رطوبت

خیلی مرطوب

دماي مورد نياز

آب و هوای گرم و مرطوب

خاک مورد نياز

انواع مختلفی از خاک ها

به طور کلی این درختان، مکان های غرقابی و باتلاقی و جنگل هایی با باران فراوان را می پسندند.

کشت این گیاه در آب و هوای گرم و مرطوب و مناطقی که دما به همیچ عنوان به زیر 10 درجه سانتیگراد نمی رسد موفقیت آمیز می باشد.

میزان بارندگی سالیانه برای رشد آنها حدود 1500 میلیمتر یا بیشتر خواهد بود. در ماه های گرم سال نیز نیاز آبی بیشتر است.

این درختان مکان های تقریباً سایبان و نیز مرطوب را ترجیح می دهند. ولی درختان بالغ باید در برابر نور کامل خورشید مقاوم باشند.

نخل آسای جنگلی درختی سریع الرشد است.

خواص و کاربردهای دارویی و صنعتی

کاربردها و خواص درمانی:

این درختان در برخی موارد در برزیل به دلیل تولید میوه های خوراکی شان کشت می شوند. میوه های این گیاه به صورت پخته یا خام به مصرف خوراکی می رسند. این میوه ها دارای پوستی نازک، فیبری و پالپی گوشتی هستند. همچنین این میوه ها غنی از آنتی اکسیدان بوده که برای تهیه نوشیدنی مخصوصی نیز در برزیل که بسیار محبوب می باشد، استفاده می شود.

از جوشانده ریشه ها و تنه گیاه به عنوان ضدمالاریا استفاده می شود.

همچنین از عصاره حاصل از ریشه های این گیاه در مخلوط با ریشه های گونه Manicaria saccifera و برگ های بامبو برای درمان برونشیت استفاده می شود.

از بذرهای این گیاه نیز روغنی خوراکی به دست می آید. رنگ این روغن به رنگ سبز تیره بوده و معطر است و طعمی مورد پسند دارد.

علاوه بر استفاده از میوه های خوراکی، می توان از این درختان به عنوان درختانی زینتی نیز استفاده نمود.