سریش لیمویی

دانستنیهای علمی

سریش یکی از زیباترین گیاهان باغی است که در دامنه کوهها می روید. به دلیل داشتن گل های زیبا و بسیار در هر ساقه (زمان گلدهی از اوایل بهار تا اوایل تابستان)، پتانسیل زیادی برای معرفی به عنوان محصول زینتی جدید، به عنوان شاخه بریده و کاشت در باغ های صخره ای را دارد. از ریشه های این گیاه که دارای نشاسته است، چسبی به نام سریش گرفته می شود. از قسمت های هوایی آن به عنوان سبزی خوراکی و از سایر قسمت ها در درمان زخم، جوش خوردن استخوان و التیام دردها استفاده می شود.

خصوصیات - معرفی

سریش لیمویی با گل های زرد متمایل به سبز که در کوهستان های کم ارتفاع و تپه های سنگلاخی می روید و از نظر ویژگی های فنوتیپی برای کاشت در باغ های صخره ای و فضای سبز مناسب هستند. ارتفاع گل آذین بین 35 تا 50 سانتی متر می باشد و گل آذین به شکل سنبله است.

نور مورد نياز متوسط آبياري و رطوبت خشک دماي مورد نياز 18-22 درجه سانتیگراد خاک مورد نياز کوههای کم ارتفاع و تپه های سنگلاخی

نحوه تکثیر سریش لیمویی

تکثیر این گیاه به وسیله بذر می باشد. اما بذر این گیاه مشکل خواب و خفتگی دارد که تحقیقات زیادی در این مورد انجام شده است.

سایر اطلاعات

جهت برطرف کردن مشکل خواب در بذرهای گیاه سریش لیمویی روش ها مختلفی مانند خراش دهی مکانیکی و شیمیایی، برداشتن پوشش های سخت، هورمون های رشد و غیره به کار رفته است. با توجه به مطالعات انجام شده دریافتند که این گونه دارای خواب اولیه و ثانویه بوده و علی رغم رسیدگی ظاهری و تکامل، پس از پراکنش از گیاه مادری، قابلیت جوانه زنی و استقرار یک گیاه جدید که احتمالا ناشی از خواب بذر می باشد را ندارند.این عمل یه نوع سازگاری بذر با شرایط محیطی قلمداد می شد که وانه زدن طبیعی بذرها را در شرایط طبیعی تا رسیدن به موقعیت رویش از نظر زمان و مکان مناسب دچار خواب و اشکال می کند.

سریش طناز سریش ، نیلوفر دم روباهی سریش ایرانی