دارفلفل زرد / برباس زرد

جنس Capsicum دارای 30 گونه گیاهی است که در مورد طبقه بندی تاکسونومی آن اختلافات زیادی وجود دارد. کلیه گونه ها دارای 2n=24 کروموزوم اند. نوع خودروی فلفل سبز که در منطقه آمریکای مرکزی یافت می شود، گیاه یکساله است. این گیاه دارای ساقه های منشعب به طول 50 تا 180 سانتیمتر است. انواع اهلی امروزی، میوه هایی به بزرگی 10 برابر میوه های خودرو هستند. پیشرفت های به نژادی این گیاه در ابتدا روی شکل، رنگ و مواد متشکله میوه متمرکز می شد. در صورتی که امروزه علاوه بر موارد ذکر شدهف روی مقاومت های ژنتیکی مانند مقاومت در برابر ویروس های مختلف نیز پژوهش های وسیعی در جریان است.

گیاه "دارفلفل زرد" با نام علمی Capsicum chinens گیاهی چند ساله و دارای مقادیر زیادی از ماده تند کاپسایسین است.

این گیاهان علفی و یکپایه بوده و دارای شاخه های کوتاه، برگ های بدون بریدگی و تخم مرغی یا بیضوی شکل می باشند. این گیاه از اواخر بهار تا اوایل تابستان گل می دهد. گل های آن مانند گوجه فرنگی به صورت مرکب و به رنگ های مختلف است. پرچم ها به صورت مجزا از هم قرار دارند. تخمدان سه برچه ای و طول خامه آن بین 4 تا 5 میلیمتر است. قسمت برآمده مادگی آن از یک طرف آزاد و از طرف دیگر با پرده واسط به مزوکارپ چسبیده است. میوه نیز از نظر گیاهشناسی یک نوع سته است.

از نظر گرده افشانی اغلب خودگشن است. پارتنوکارپی به ندرت در این گیاه وجود دارد. جوانه زنی آن نیز برون زمینی (epigious) است.

احتیاجات آب و هوایی این گیاهان نیز تقریباً شبیه گوجه فرنگی بوده و تا حدودی پرتوقع تر از آن است. این گیاه برای رشد و نمو مناسب، طالب دما، نور و آب زیادی است.

خاک های نیمه سنگین و هوموسی مانند زمین هایی که برای کشت گوجه فرنگی توصیه می شود، برای این گیاهان مناسب اند. خاک های کاملاً سنگین و یا باتلاقی برای آن مناسب نیست. این گیاه در مقابل خاک های قلیایی حساس است. 

فلفل به اکسیژه فراوان نیاز دارد زیرا وجود اکسیژن برای اجتناب از سفت شدن خاک های فشرده و مناطق دارای زهکش فقر مهم است.

احتیاجات کودی آن نیز شبیه گوجه فرنگی است. کود حیوانی پوسیده و کمپوست می تواند در زراعت این گیاه استفاده شود.

فلفل ها بهترین رشد را زمانی که درجه حرارت خاک بالای 18 درجه سانتیگراد و درجه حرارت هوا بین 20 تا 27 درجه سانتیگراد است، دارند.

اهمیت فیزیولوژیک این گیاه بر اساس خاصیت اشتهاآور، هضم غذا، مقدار کاروتین و به ویژه ویتامین ث آن است. مقدار ویتامین ث در میوه های نارس بین 60 تا 70 میلیگرم و در میوه های رسیده بین 120 تا 140 میلیگرم در 100 گرم میوه تازه است. 

کاروتن و ویتامین P موجود در این گیاه در تنظیم فشار خون بسیار مؤثرند.

تندی فلفل مربوط به ماده آلکالوئیدی کاپسایسین است که قسمت اعظم آن در سیتوپلاسم و مقدار کمی نیز در دانه ها و دیواره های مزوکارپ وجود دارد.