Artocarpus odoratissimusmarang که به فارسی مارانگ نامیده میشود، گیاهی از خانواده توت بومی جنوب شرقی آسیا می باشد. نیاز های این گیاه عبارتند از نور: زیاد رطوبت: کمی مرطوب دمای محیط: نواحی گرم مرطوب خاک: خاک های متوسط بافت و حاصلخیز
نام علمي
Artocarpus odoratissimus
|
خصوصیات - معرفی
گیاه "مارانگ" یکی از درختان بومی جنوب شرقی آسیا است که بیشتر در بورنئو، پاراوان و جزیره میندانائو دیده می شود.
این گیاه ارتباط خویشاوندی نزدیکی با درختان جک فروت، کمپداک و میوه نان دارد.
این گیاه درختی همیشه سبز است که تا حدود 25 متر ارتفاع می تواند رشد کند.
برگ ها به طول 16 تا 50 سانتیمتر و پهنای 11 تا 28 سانتیمتر دیده می شوند.برگ های این درخت مشابه برگ های درخت میوه نان است، با این تفاوت که لوب ها در برگ های این گیاه کمی کوچکتر می باشند. در برخی از گیاهان این گونه، در سال های اولیه بلوغ ممکن است برگ ها فاقد لوب نیز باشند.
میوه های این گیاه دارای عطری قوی می باشند که عطر آنها حتی از میوه ی جک فروت و کمپداک نیز بیشتر است. عطر این میوه ها یادآور عطر برخی از دوریان ها یا قهوه های سودانی است اما نه به شدت آنها. این میوه ها دارای پوستی ضخیم هستند. مزه ی پالپ آنها کمی مشابه مزه ی خامه است. این طعم و مزه در صورتی که میوه ها روی درخت نرسند، بیشتر و بهتر نیز می شود. اگر میوه ها روی درخت برسند، رنگ پوست آنها مایل به قهوه ای شده و به راحتی جدا می شوند و در نهایت نیز روی زمین ریزش می کنند.
میوه ها ز نظر ظاهری بینابین جک فروت و میوه نان هستند. این میوه ها گرد تا کروی شکل، به طول 15 تا 20 سانتیمتر و پهنای 13 سانتیمتر می باشند. هر میوه می تواند حدود یک کیلوگرم نیز وزن داشته باشد. پوست میوه ها با خارهای نرم و پهن پوشیده شده است. میوه های بالغ بسیار سخت و ترد و شکننده می باشند.
میوه ها دارای تعدادی آریل می باشند. آریل ها به رنگ سفید و در اندازه حبه های انگور دیده می شوند. هر میوه حدود 100 بذر می باشد.
شرایط نگهداری مارانگ
نور مورد نياز
زیاد
آبياري و رطوبت
کمی مرطوب
دماي مورد نياز
نواحی گرم مرطوب درجه سانتیگراد
خاک مورد نياز
خاک های متوسط بافت و حاصلخیز
|
درخت مارنگ نسبت به سرما مقاوم نیست. این درخت در نواحی که دمای هوا از 7 درجه سانتیگراد پایین تر نرود، می تواند بین ارتفاعات 15 درجه شمالی و جنوبی و نواحی ساحلی رشد کند.
این گیاه یک گیاه مناسب در مناطقی با فصول پرباران است.
آبیاری منظم در رشد این گیاه بسیار مفید است.
استفاده از حدود 100 تا 200 گرم آمونیوم سولفات پس از کشت و تکرار آن پس از اتمام فصول پر باران می تواند در رشد و پرورش آن مفید واقع گردد.
خواص و کاربردهای دارویی و صنعتی
میوه های بزرگ این گیاه به دلیل مزه ی شیرین، عطر قوی، آبدار بودن و وجود بذرهای خوراکی، اهمیت داشته و به صورت خام یا پخته شده به مصرف خوراکی می رسند.
برخی از افراد، مزه و طعم این میوه را از مزه و طعم جک فروت نیز بهتر می دانند.
بذرهای این گیاه نیز حاوی پروتئین بوده و به صورت برشته شده یا بوداده مورد استفاده قرار می گیرد. این بذرها حاوی حدود 11 تا 15 درصد پروتئین، 20 درصد چربی و حدود 54 تا 72 درصد کربوهیدرات ها می باشند.
هر صد گرم از بخ شخوراکی این میوه ها حاوی 65.7 تا 84.2 گرم آب، 0.8 تا 1.47 گرم پروتئین، 0.2 تا 0.3 گرم چربی، 32.4 گرم کربوهیدرات ها، 0.5 تا 0.8 گرم خاکستر، 0.6 تا 0.77 گرم فیبر، 17 میلیگرم کلسیم، 35 میلیگرم فسفر، 2.1 میلیگرم آهن و حدود 30 میلیگرم ویتامین ث می باشند. همچنین میزان کالری و انرژی در هر صد گرم از میوه های این گیاه حدود 265 تا 510 کیلوژول است.
نحوه تکثیر مارانگ
مارانگ از طریق کشت بذرهایش تکثیر می گردد. بذرها از میوه های رسیده برداشت شده، تمیز می شوند و با آب شسته می شوند و فوراً در خاک شنی لومی کشت می گردند. این بذرها حدود چهار هفته پس از کشت جوانه می زنند. نهال های بذری به سرعت رشد می کنند و پس از یک سال در زمین اصلی کشت می شوند.
این گیاه همچنین می تواند از طریق پیوند جوانه روی پایه های بذری Artocarpus elasticus و Artocarpus altilis نیز تکثیر گردد.
خوابانیدن هوایی که یک روش موفق تکثیر در جک فروت است، در این گیاه موفقیت آمیز نبوده و کاربرد ندارد.
گیاهان جوان حدود 4 تا 6 سال پس از کشت به باردهی می رسند.