بیگنِی / برگ بوی چینی

درخت بیگنِی یا برگ بوی چینی، درختی میوه دهنده از خانواده فیلانتاسه می باشد. این درخت بومی جنوب شرقی آسیا و شمال استرالیا است. نام این گیاه (Bignay) فیلیپینی است. این گیاه بصورت های مختلف مانند درختچه های کوتاه یا بلند و یا به صورت درختانی طویل با رشد مستقیم که ارتفاعشان تا 30 متر نیز می رسد، می تواند وجود داشته باشد. برگ های بیگنِی تخم مرغی شکل، چرمی و همیشه سبز به طول 20 سانتیمتر می باشد. این برگ ها با دمبرگ های کوتاهشان روی شاخه های کوچک درخت قرار دارند به طوری که تاج متراکم و انبوهی را به وجود می آورند.

این گونه ها دوپایه بوده و گل های نر و ماده به صورت مجزا روی پایه های جدا از هم رشد می کنند. این گل ها عطری قوی و گاهی اوقات بسیار نامطبوع تولید می کنند. پرچم های گل های نر روی خوشه های کوتاه ولی مادگی در گل های ماده روی خوشه های بلند قرار دارند. میوه های این گیاه گرد بوده و کمتر از یک سانتیمتر پهنا دارند. این میوه ها به صورت منفرد یا جفت روی خوشه های بلند و متراکم قرار دارند. این میوه ها زمانی که هنوز نارس هستند به رنگ سفید و به تدریج قرمز و در نهایت به رنگ سیاه تبدیل می شوند. میوه های یک خوشه بصورت نا هماهنگ می رسند به طوری که در یک زمان، میوه هایی با رنگ های مختلف  روی یک خوشه دیده می شود. پوست میوه دارای عصاره ی قرمز رنگ است در حالی که عصاره ی پالپ میوه بی رنگ می باشد. میوه دارای بذرهایی به رنگ روشن است. میوه های نارس دارای طعم ترش مانند طعم قره قاط، و میوه های رسیده دارای طعمی ملس و ترش و شیرین می باشند.

درخت بیگنِی مخصوص نواحی گرمسیری است. و در برخی نواحی تا ارتفاع 1200 متر از سطح دریا نیز گسترش دارد. دمای تا 27 درجه فارنهایت را می تواند تحمل کند. برای رشد بهتر به مکان هایی با آفتاب کامل تا کمی سایه نیاز دارد. 

از میوه های این درخت در تهیه مربا استفاده می شود. در مالایا، میوه ها توسط کودکان خورده می شوند و بسیار مورد علاقه آنها هستند. در اندونزی، میوه ها به همراه ماهی پخته شده و مصرف می گردند. در اکثر نواحی میوه های رسیده و غیر رسیده آن در تهیه مربا و ژله استفاده می شوند. 

در اندونزی و فیلیپین، برگ های بیگنِی بصورت نارس و خام و یا بصورت دم کرده و پخته به همراه برنج مصرف می شوند و یا مخلوط با سبزی ها و دیگر ادویه ها برای مصرف خوراکی به کار می روند.

در آسیا، برگ های این گیاه به عنوان یک داروی معرق و همچنین بهبود دهنده ی مارگزیدگی استفاده می شوند. 

این درخت در نواحی جنوب شرقی آسیا، به وسیله برخی از موریانه ها مورد حمله قرار می گیرد. همچنین در فلوریدا، برگ های آن به وسیله برخی از شته ها مورد حمله قرار گرفته و برگ ها به صورت دوده ای (که آثار به جا مانده از شته ها است) دیده می شوند.  

تکثیر درخت بیگنِی از طریق کشت بذر، ریشه دار کردن قلمه، پیوند و یا خوابانیدن هوایی به سهولت امکان پذیر است. در روش خوابانیدن هوایی، درخت 3 سال پس از انتقال به زمین اصلی به باردهی می رسد. 

فاصله کشت درخت ها از هم باید حدود 12 تا 14 متر باشد. و به ازای هر 10 تا 12 درخت ماده، باید یک درخت نر کشت شود تا گرده افشانی به نحو مطلوبی صورت گیرد. زمانی که نهال ها کوچک هستند استفاده از بادشکن ها نیز ضرورت دارد.

پوست این درخت دارای برخی سموم آلکالوئیدی است. همچنین بوی بسیار قوی گل های آن نیز (به خصوص گل های نر)، برای برخی افراد بسیار نامطبوع و مضر است.