Prunus domestica subsp italica var(claudiana)Greengage که به فارسی گوجه سبز نامیده میشود، گیاهی از خانواده گل سرخیان بومی اروپا می باشد. نیاز های این گیاه عبارتند از نور: زیاد رطوبت: کمی مرطوب دمای محیط: نواحی معتدل خاک: خاک های غنی از مواد غذایی
نام علمي
Prunus domestica subsp italica var(claudiana)
خصوصیات - معرفی
گوجه سبز گروهی از کولتیوارهای آلوهای اروپایی هستند. این گیاه اولین بار در فرانسه پرورش یافت.
گوجه یا گوجه سبز نام درختی است از تیره ی گل سرخیان که میوه ی آن کوچک و آبدار، دارای پوست نازک به رنگ سبز یا سرخ و یک هسته ی سخت است.
آلوچه نوع کوچکتر گوجه سبز و ترش تر از آن است. بر پایهٔ نوشته های قدیمی، نژاد این گیاه قدمت ۲۰۰۰ ساله دارد. گفته می شود که این گیاه از طریق سوریه یا ایران به یونان آورده شده است.
شرایط نگهداری گوجه سبز
نور مورد نياز
زیاد
آبياري و رطوبت
کمی مرطوب
دماي مورد نياز
نواحی معتدل
خاک مورد نياز
خاک های غنی از مواد غذایی
|
درختان گوجه سبز در نواحی معتدل بهترین رشد را دارند و در آب و هوای ملایم به رنگ های ارغوانی، قرمز، نارنجی، زرد و سبز روشن در می آیند. آب و هوای سرد باعث ایجاد رنگ قهوه ای و ظاهر نامطلوب میوهٔ گوجه سبز می شود. این میوه به سرعت می رسد و مدت نگهداری آن در یخچال ۴ روز است.
خواص و کاربردهای دارویی و صنعتی
CULPEPES، گیاه شناس معروف قرن ۱۷ عقیده داشت که مصرف گوجه سبز برای بهبود طعم دهان مفید است و پختن برگ های درخت گوجه سبز در سرکه می تواند در درمان کرم های حلقوی مؤثر باشد.
از خواص دیگر این میوه، خاصیت مسهلی آن است که به خوبی شناخته شده است.
همچنین اثرات منحصر به فرد آن شامل کاهش فشار خون و چربی خون، حذف رسوبات از خون و تنظیم عملکرد معدی - روده ای است.
گوجه سبز باعث تعادل اسید و باز در جریان خون می شود، از این رو می تواند در درمان حالت اسیدی خون مفید باشد.
این میوه اثرات قابل توجهی در جلوگیری از بیماری هایی مانند چربی خون بالا، پیری سلول و سرطان دارد.
اسید بنزوئیک، ترکیبی است که خاصیت ضد میکروبی دارد. این ماده به طور طبیعی در گوجه سبز وجود دارد.
همچنین، بعضی از تحقیقات بیانگر خاصیت ضد قارچی و ضد باکتریایی این میوه هستند.
مطالعات نشان می دهد که این میوه می تواند در درمان تومورها مؤثر باشد. همچنین به دلیل وجود اسید اسکوربیک برای افراد مبتلا به نقرس توصیه می شود.
ارزش غذایی:
گوجه سبز حاوی 8.51 گرم کربوهیدرات، 2.84 گرم چربی، 1.6 گرم پروتئین و 0.5 درصد فیبر خام است.
با مصرف صد گرم گوجه سبز ، 5 درصد ویتامین آ ، 2.1 درصد ویتامین ب1 یا تیامین، 1.9 درصد ویتامین ب2 یا ریبوفلاوین، 2.8 درصد نیاسین ، 13 درصد ویتامین ث، 1.5 درصد کلسیم ، 2.2 درصد فسفر، 5 درصد آهن و 3.6 درصد پتاسیم مورد نیاز در روز تأمین میشود.
گوجه سبز به صورت تازه و پخته در خورش ها مصرف می شود. این میوه غنی از ویتامین ث، اسید مالیک و اسید سیتریک است.
مصرف بیش از حد گوجه سبز باعث نفخ معده می شود. این میوه طعمی ترش دارد و سفت و ترد است و در میان ایرانیان اغلب با نمک به عنوان تنقلات مصرف می شود.
نحوه تکثیر گوجه سبز
تکثیر گوجه سبز از طریق کشت هسته های آن صورت می گیرد.