۱۳۹۴ دوازدهم مهر

پامچال انگلیسی

Primula VulgarisEnglish primrose که به فارسی پامچال انگلیسی نامیده میشود، گیاهی از خانواده پامچال بومی غرب و جنوب اروپا، شمال غرب آفریقا، جنوب غرب آسیا می باشد. نیاز های این گیاه عبارتند از نور: متوسط رطوبت: کمی مرطوب دمای محیط: نواحی معتدل و مرطوب خاک: خاک هایی با مواد غذایی کافی و آهن دار

نام علمي

Primula Vulgaris

نام لاتين

English primrose

خانواده (تيره)

Primulaceae

خصوصیات - معرفی

گیاه "پامچال انگلیسی" گیاهی گلدار و زینتی از جنس و خانواده ی پامچال می باشد. این گیاه بومی غرب و جنوب اروپا (از جزایر فارو و جنوب نروژ تا پرتغال و شرق آلمان، اوکراین و بالکان)، شمال غرب آفریقا (الجزایر) و جنوب غرب آسیا (شرق ترکیه تا ایران) می باشد. برای تمایز و تشخیص آن از دیگر گونه های پامچال، به آن پامچال انگلیسی می گویند.

پامچال انگلیسی گیاهی چندساله و به طول 10 تا 30 سانتیمتر است. این گیاه دارای برگ های رزت یا بی ساگ می باشد که این برگ ها کم و بیش همیشه سبز هستند. برگ ها به طول 5 تا 25 سانتیمتر و پهنای 2 تا 6 سانتیمتر، اغلب دارای چین و چروک های عمیق، با حاشیه ای کنگره دار تا دندانه دار و نامنظم و دارای دمبرگی کوتاه می باشند.

گل ها به قطر 2 تا 4 سانتیمتر، دارای دمگلی کوتاه و نازک با بویی مطبوع می باشند. این گل ها معمولاً به رنگ زرد کمرنگ هستند اما رنگ های سفید یا صورتی آن نیز در طبیعت دیده می شود. گل ها دارای تقارن شعاعی و تخمدانی برجسته است. این تخمدان در انتها میوه ای کپسولی را تشکیل می دهد که این میوه پس از رسیدن و شکافته شدن، بذرهای سیاه رنگ و کوچکی را پراکنده می کند. این گل ها هرمافرودیت می باشند.

پامچال ها یکی از گیاهانی هستند که در بهار، زودتر از بسیاری دیگر از گیاهان به گل می نشینند.

پامچال انگلیسی دارای سه زیرگونه است:

1- زیرگونه ی vulgaris که بومی غرب و جنوب اروپا است و دارای گل هایی به رنگ زرد کمرنگ است (در بالا شرح داده شد).

2- زیرگونه ی balearica که بومی جزایر بالریک است و گل هایی به رنگ سفید و نیز دمبرگ هایی طویل تر از برگ ها تولید می کند.

3- زیرگونه ی sibthorpii که بومی جنوب غرب آسیا است و گل هایی به رنگ های صورتی تا قرمز یا ارغوانی تولید می کند.

شرایط نگهداری پامچال انگلیسی

نور مورد نياز

متوسط

آبياري و رطوبت

کمی مرطوب

دماي مورد نياز

نواحی معتدل و مرطوب

خاک مورد نياز

خاک هایی با مواد غذایی کافی و آهن دار

گونه های متعدد پامچال بومی مناطق سرد و مرطوب هستند. این گیاهان به سرما مقاومند.

در پاییز در دمای حدود 10 درجه سانتیگراد، جوانه های گل تشکیل می شوند. به طور کلی گلدان های پامچال در یک شاسی سرد به تدریج در زمستان به گل می نشینند.

بهترین خاک برای این گیاهان مخلوطی از یک سوم خاک باغچه (خاک لومی)، یک سوم خاک برگ پوسیده و یک سوم تورب است. پی اچ خاک نیز اگر حدود 6 باشد، رشد و نمو این گیاه بسیار رضایت بخش خواهد بود. به مخلوط خاک، سوپرفسفات به میزان معمول داده می شود. همچنین این گیاه نیاز به کودپاشی ازتی و پتاسی دارد.

این گیاه در مخلوط خاک های معمولی که از تورب استفاده نمی شود، به شدت مبتلا به کمبود آهن می گردد. بنابراین استفاده از کودهای آهن دار به کرات توصیه می شود.

به خاک هایی با رطوبت مناسب و آبیاری منظم نیاز دارد.

نحوه تکثیر پامچال انگلیسی

بذر این گیاهان به سرعت قوه رویشی خود را از دست می دهند، در نتیجه بلافاصله پس از رسیدن باید کشت گردند. بذرهای یکساله ی پامچال ها تا 50 درصد قوه نامیه ی خود را از دست می دهند. در نواحی مرطوب ایران، بذر این گیاهان در اواخر تابستان در گلخانه کشت می شوند. یک تا دو گرم بذر در یک متر مربع بستر آماده به کار می رود. این بذرها در محیطی مرطوب و در دمای 15 درجه سانتیگراد ظرف 2 تا 3 هفته سبز می شوند. پس از 4 هفته، گیاهانی که تا 3 سانتیمتر رشد کرده اند به گلدان های استکانی منتقل می شوند. پس از اینکه گیاهان بزرگتر شدند به گلدان های نشایی برده می شوند. در این انتقال، جوانه انتهایی آنها باید سالم بماند. در طی این عملیات موضوع تهویه اهمیت دارد. ضمناً به گیاهان باید سایه داده شود. در پاییز در دمایی برابر 10 درجه سانتیگراد جوانه های گل تشکیل می شوند.