پارکیا جاوانیکا

گیاه "پارکیا جاوانیکا" درختی در اندازه های متوسط با شاخه های پراکنده و به رنگ قهوه ای است. این گیاه بومی سراسر اندونزی و جنوب شرق هند می باشد. 

برگ ها دارای آرایش متناوب، مرکب با 40 تا 80 جفت برگچه، دمبرگ دار با دمبرگی طویل، دارای غدد ترشح کننده در بخش های زیرین و تعداد کمی نیز در بین برگچه های بالایی، آرایش برگچه ها به صورت متقابل، برگچه ها بدون دمبرگ، خطی، داسی یا هلالی و گوشوارک دار هستند.

گل ها به صورت دسته ای در گل آذین های خوشه ای و انبوه با دمگلی طویل، طول خوشه گل آذین 30 تا 40 سانتیمتر و گل های عقیم در بخش های پایینی خوشه می باشد. نهنج گل ها به صورت باریک و با دمگلی به طول 2.5 تا 3 سانتیمتر دیده می شود. گل ها کوچک، براکته ای، کامل، دوجنسی، منظم، اکتینومورف (دارای تقارن شعاعی)، هیپوجینوس، پنج جزیی، تقریباً فنجانی شکل و به رنگ زرد می باشند. کاسه گل دارای پنج کاسبرگ و لوله ای است. جام گل نیز دارای پنج گلبرگ به رنگ زرد است. هر گل دارای 10 پرچم یکپارچه می باشد. تخمدان ها نیز یک برچه ای هستند. 

میوه ها دارای غلافی نیمه آبدار، تسمه ای شکل، به طول 25 تا 50 سانتیمتر و عرض 3.5 تا 4 سانتیمتر، صاف و بدون کرک و دارای نوک گرد می باشند. بذرها و پالپ این میوه ها دارای ارزش خوراکی هستند.

زمان گلدهی این گیاهان در طی ماه های اکتبر تا دسامبر و میوه دهی آنها نیز در طی ماه های دسامبر تا آوریل می باشد. 

خاک مورد نیاز این گیاه، خاک های شنی تا رسی، خوب زهشکی شده و مرطوب است.

از نظر نیاز نوری به مکان های آفتابی تا نیمه سایه نیاز دارد. ولی باید توجه کرد که رشد این درختان در مکان های سایه به خوبی صورت نمی گیرد.

بهترین دما برای پرورش آنها، دماهای بین 24 تا 28 درجه سانتیگراد است. بهتر است از کشت این گیاهان در مناطق سرد اجتناب کرد زیرا نسبت به سرما مقاومت چندانی ندارد.

بذرها و پالپ میوه های این گیاه دارای ارزش خوراکی هستند. همچنین در بخش هایی از جنوب شرقی آسیا، از غلاف های این گیاه به عنوان سبزی استفاده می شود. 

بذرهای له شده یا جوشانده شده این گیاه نیز برای درمان دردهای شکمی مورد استفاده قرار می گیرد. 

پالپ میوه ها حاوی 60 درصد وزن میوه قند (مخلوطی از دکستروز و لوولوز)، 0.98 درصد اسید تارتاریک و اسید سیتریک، چربی و آلبینوئیدها است. 

آزمایشات فیتوشیمیایی نشان داده که این گیاه همچنین دارای بتاسیتوسترول، اورسولیک اسید (پنتاسیکلیک تری ترپن اسید) و آیریدوئید گلوکوزیدها است. 

خواص ضدباکتریایی و ضد سرطانی این گیاهان نیز به اثبات رسیده است. 

بخش های مورد استفاده این گیاه، بذرها، غلاف ها، پوست و برگ های آن است.