Hancornia speciosamangaba که به فارسی مانگابا نامیده میشود، گیاهی از خانواده خرزهره بومی آمریکای جنوبی (برزیل، پرو، بولیوی، پاراگوئه) می باشد. نیاز های این گیاه عبارتند از نور: متوسط رطوبت: کمی مرطوب دمای محیط: نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری خاک: خاک های اسیدی
دانستنیهای علمی
نام علمي
Hancornia speciosa
جنس Hancornia یکی از جنس های خانواده ی خرزهره (Apocynaceae) می باشد که اولین بار در سال 1812 مورد شناسایی قرار گرفته است.
گیاهان این جنس بومی آمریکای جنوبی (برزیل، پرو، بولیوی، پاراگوئه) می باشند.
در این جنس، تنها یک گونه شناخته شده است که نام علمی آن Hancornia speciosa است و به مانگابا (Mangaba) شهرت دارد.
خصوصیات - معرفی
"مانگابا" درختی کوچک به ارتفاع 10 تا 25 فوت و خزاندار است.
دارای شاخه های بدون کرک، تیره و زبر می باشد.
این گیاه مقدار زیادی شیرابه ی سفید رنگ تولید می کند.
برگ ها دارای آرایش متقابل، ساده و به ابعاد 5-6 × 2 می باشد.
گل های این درخت لوله ای، معطر و به رنگ سفید می باشند.
مانگابا دارای میوه های کوچک و گردی است که زمان رسیدن به رنگ زرد یا سبز مشاهده می شوند. واریته های دیگری نیز از این گیاه وجود دارند که دارای میوه هایی به رنگ های دیگر می باشند. پالپ میوه ها معطر بوده و دارای مزه ی کمی شیرینی است.
هر صد گرم از بخش خوراکی این گیاه حاوی 47.5 کالری انرژی، 0.70 گرم پروتئین، 0.30 گرم چربی، 41 گرم کلسیم، 18 گرم فسفر، 2.80 گرم آهن، 30 میکروگرم ویتامین A، 40 میکروگرم ویتامین B1، 40 میکروگرم ویتامین B2، 0.33 میکروگرم ویتامین C و 0.500 میکروگرم نیاسین می باشد.
نور مورد نياز
متوسط
آبياري و رطوبت
کمی مرطوب
دماي مورد نياز
نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری
خاک مورد نياز
خاک های اسیدی
|
خواص و کاربردهای دارویی و صنعتی
میوه های این درخت زمانی که کاملاً رسیده باشند به صورت تازه مورد استفاده قرار می گیرند و قابل خوردن می باشند.
این میوه ها همچنین برای تهیه نوشیدنی ها و بستنی ها نیز مورد استفاده قرار می گیرند.
این درختان معمولاً به صورت خودرو وجود دارند و کمتر مورد کشت و کار قرار می گیرند. در نواحی که بومی هستند، میوه ها از درختان خودرو جمع آوری می گردند.
نحوه تکثیر مانگابا
تکثیر مانگابا از طریق کشت بذرهای آن یا روش های مختلف پیوند زدن صورت می گیرد. بذرها در صورت خشک شدن جوانه نمی زنند.
نهال های بذری را باید در محیط های سایه و دارای خاک های اسیدی (با پی اچ 5.2 تا 5.5) کشت کرد.