Garcinia kola bitter kola که به فارسی گارسینیا کولا نامیده میشود، گیاهی از خانواده کلازیاسه، بومی نواحی گرمسیر آفریقا می باشد. نیاز های این گیاه عبارتند از نور: زیاد رطوبت: کمی مرطوب دمای محیط: نواحی گرمسیری خاک: انواع مختلفی از خاک ها
دانستنیهای علمی
جنس گیاهی گارسینیا دارای گیاهانی همیشه سبز و دوپایه است. گونه ی گارسینیا کولا یا "قهوه سودانی تلخ" یکی از گونه های جنس گارسینیا است که بومی جنگل های گرمسیر آفریقا می باشد. این گیاه، میوه هایی با بذرهای خوراکی تولید می کند.
دانه کولا یا Kula nut میوه درخت کولا است، از جنس درختان بومی جنگل های انبوه مناطق گرمسیری آفریقا می باشد. مغز آن به عنوان طعم دهنده در نوشابه ها نیز استفاده می شود، و یکی از اجزای اصلی آن می باشد.
درخت گارسینیا کولا یا قهوه ی سودانی تلخ، درختی است که میوه، بذرها و پوست آن برای درمان برخی از بیماری های مزمن و درمان بیماری هایی مانند سرفه و تب مورد استفاده قرار می گرفت.
شرایط نگهداری گارسینیا کولا
نور مورد نياز
زیاد
آبياري و رطوبت
کمی مرطوب
دماي مورد نياز
نواحی گرمسیری
خاک مورد نياز
انواع مختلفی از خاک ها
|
گارسینیا آکومیناتا به خوبی در گستره وسیعی از خاک ها رشد می کند و حتی نسبت به خاک های فقیر از نظر مواد غذایی و یا خاک های سنگین رسی نیز متحمل می باشد.
این درختان بسیار کندرشد بوده و 5 تا 7 سال طول می کشد تا به میوه دهی برسند.
درختان جوان باید در برابر سرما حفاظت شوند زیرا در نواحی سرد، میوه تولید نخواهند کرد.
از نظر نیاز نوری، آفتاب کامل یا کمی سایه را ترجیح می دهد.
مقابله به آفات گارسینیا کولا
دانه کولا یک میوه حاوی کافئین از درختان همیشه سبز از جنس کولا است.
دانه کولا دارای دو درصد کافئین می باشد. دانه این گیاه دارای عطر و طعم تلخ و حاوی کافئین میباشد.
آجیل کولا بخش مهمی از رسوم سنتی معنوی و فرهنگی و مذهبی در غرب آفریقا، به ویژه نیجر و نیجریه می باشد.
در آفریقا از دانه های این گیاه داروهایی جهت درمان ویروس ابولا و آنفولانزا ساخته می شود. همچنین ساقه، پوست و بذرهای این گیاه برای درمان تب حاد، التهابات دستگاه تنفسی و عفونت های گلو مورد استفاده قرار می گیرد.
دانه های این گیاه حاوی 2 تا 5 درصد کافئین، 0.1 تا 2.5 درصد تئوبرومین، تئوفیلین، فنل، phlobaphens (kola ، epicatechin ، D-catechin ، تانیک اسید، قند، سلولز و آب است.
نحوه تکثیر گارسینیا کولا
تکثیر این گیاهان از طریق کشت بذرها صورت می گیرد. بهترین زمان برای کشت بذرها، بلافاصله پس از برداشت آنها است. این بذرها اگر سریعاً پس از برداشت کشت نشوند، قدرت جوانه زنی آنها کاهش می یابد. برخی مطالعات نشان داده که جوانه زنی بذرهای این گیاه مشکل است و قبل از کشت باید با استفاده از تیمارهایی خواب بذرها را شکست. بذور این گیاهان دارای خواب فیزیکی بوده زیرا دارای پوشش سخت می باشند. برای رفع پوشش سخت می توان از برخی مواد شیمیایی استفاده نمود یا اینکه بذور را در آب به مدت 72 ساعت خیساند. این بذرهای تحت تیمار کشت شده پس از 2 هفته جوانه خواهند زد. نهال های بذری در شرایط سایه و رطوبت کافی به سرعت رشد خواهند کرد. در صورت مدیریت صحیح خاک و شرایط رشد گیاه، نهال های بذری حاصل پس از 3 تا 5 سال به باردهی خواهند رسید.