گیاه برگ انجیری، بومی جنگلهای بارانی مکزیک و کلمبیا میباشد. این گیاه برگهای پهنی دارد که بریدگیهای بزرگی بر روی آنها دیده میشود. علت تشکیل این شکافها، توانایی عبور بادهای شدید در جنگلهای بارانی و سیلآسای زادگاه این گیاه میباشد. عرض برگهای آن به 75 سانتیمتر و طول آن به 90 سانتیمتر می رسد. گلدهی این گیاه بیشتر در زادگاه اصلی آن و مناطق گرم و مرطوب اتفاق میافتد.
نامهای دیگر برگ انجیری، پنیر سوییسی، مانسترا و فیلودندرون میباشد. برگ انجیری، ریشههای بلندی دارد و نگهداری آن بصورت شخصی نسبتاً ساده میباشد.
برگ انجیری نسبت به ساقه خود، گیاه بزرگی به حساب میآید و به علت رشد عمودی ریشههایش، باید جهت نگهداری در گلدان توسط قیم چوبی، تقویت و محافظت گردد. همچنین برگهای این گیاه باید همواره توسط اسفنج خیس یا پارچه مناسب، تمیز گشته و از اسپری مواد شیمیایی و براقکننده به آنها اجتناب نمود.
دمای مناسب نگهداری این گیاه، محدوده 18 تا 28 درجه سانتیگراد است و سرمای کمتر از 10 درجه به آن آسیب خواهد رساند.
برگ انجیری همانند شرایط زادگاه اصلیاش به رطوبت فراوان زیاد دارد که باید توسط ایجاد جزیره یا دستگاههای رطوبتساز تأمین گردد. توسط غبارپاشی در روزهای گرم نیز میتوان این رطوبت را برای گیاه فراهم نمود.
نور مورد نیاز آن، تابش غیر مستقیم آفتاب و شرایط نیمسایه است، لذا میتوان آن را در فضای پشت پنجرهها یا تراسهای روشن قرار داد.
ماهیانه یک بار توسط کودهای محلول در آب مخصوص گیاهان آپارتمانی باید مورد کوددهی قرار گیرد.
شرایط آبیاری برگ انجیری مانند بیشتر گیاهان آپارتمانی است و باید مورد آبیاری متوسطی قرار داشته باشد، به صورتی که در فاصله بین دو آبیاری، خاک گلدان یا باغچه کاشت آن در حد چند سانتیمتر خشک شده باشد.
زمان تعویض گلدان برگ انجیری، هنگام خروج ریشه از داخل گلدان آن است و بهتر است تا قبل از این اتفاق به علت ایجاد شوک برای گیاه، از تعویض گلدان خودداری شود. خاک مناسب هنگام تعویض به گلدان بزرگتر برای این گیاه، خاک سبک با زهکشی خوب است و میتوان از خاکهای آماده گیاهان آپارتمانی و یا ترکیب خاک برگ، خاک باغچه، ماسه یا پرلیت، خاک قبلی را تقویت نمود.
زیبایی و بزرگی این گیاه همیشه سبز باعث میگردد که به یک انتخاب مناسب جهت ترئین فضاهای داخلی منازل و آپارتمانها یا باغچهها و باغهای خصوصی به صورت کاشت گروهی تبدیل گردد.
گیاه برگ انجیری سالم نباید دارای لکههای قهوهای و سیاه، یا زردی بر روی برگهایش باشد، برگها نباید دچار رنگ پریدگی بوده و یا خشک و چروکیده و پژمرده شده باشند.