پپرومیا قاشقی

دانستنیهای علمی

پپرومیا از گیاهان همیشه سبز و از خانواده ی پیپراسه (فلفلی ها) PIPERACEAE می باشد. دارای گونه های مختلف و اغلب دارای برگ گوشتی و نیمه گوشتی و جثه ای کوچک هستند. بیش از چهارصد گونه از این خانواده شناخته شده، منشأ این گیاهان، آمریکای جنوبی (برزیل) و آفریقای جنوبی و آفریقای مرکزی و به طور کلی مناطق گرمسیری است؛ حتی دیده شده که در مناطق گرمسیر روی تنه درختان می روید.

خصوصیات - معرفی

گیههی است هميشه سبز – ارتفاع گياه در حدود 25 سانتيمتر – برگها گوشتي و تخم مرغي شكل بوده و براق و ابلق با رنگهای سفيد – كرمي در متن سبز رنگ و پر از فرورفتگي و برجستگيها ، به رنگ سبز تيره با رگه هاي سبز روشن

سايه آپارتمان ها را به خوبي تحمل مي كند . هم به طور مجزا و هم در كاشت گروهي زيباست.

این گیاه اگرچه رشد سریعی ندارد، ولی در هر شرایطی در آپارتمان پرورش می یابد. معمولاً آنها را در تراریوم و باغ شیشه ای یا مجموعه ی گل های یک سبد پرورش می دهند.

با توجه به شکل ظاهري و نحوه ي رشد، آنها را به سه گروه تقسيم نموده اند: گروه اول: بوته اي که داراي دمبرگ هاي قرمز هستند و بعضي نيز برگ هاي گوشتي و قلبي شکل دارند . گروه دوم: داراي ساقه هاي بلند و قرمز رنگ هستند و بعضي ساقه هاي گوشتي و برگ هاي گوشتي دارند و لبه ي برگ ها ارغواني است و گاه سطح برگ با موهاي بسيار ظريفي پوشيده شده است . گروه سوم: گروه بالا رونده که به داربست يا قيم بسته مي شوند و بالا مي روند، يا اين که از اطراف گلدان آويزان مي شوند و داراي ساقه هاي قرمز و برگ هاي ظريف نقره اي و بعضي داراي برگ هاي سبز آبدار هستند و بخصوص براي گلدان هاي آويز بسيار مناسبند.

شرایط نگهداری پپرومیا قاشقی

نور مورد نياز کم آبياري و رطوبت خشک دماي مورد نياز 27 درجه سانتیگراد خاک مورد نياز خاک باغچه، خاک برگ و ماسه

گياه پپرونيا يك ساقه گل دهنده با شاتون هاي سبز رنگ توليد مي كند كه ارزش زينتي ندارد. زماني كه اين گياه به گل مي رود كيفيت برگ ها و زيبايي گل هاي آن كمتر مي شود. با حذف ساقه هاي گل دهنده مي توان گياه را به طور مرتب به حالت رويشي و نونهالي مشاهده كرد.

حرارت : اين گياه به سرماي زياد مقاومت ندارد و حداکثر مي تواند در زمستان 15 درجه سانتيگراد را تحمل نمايد و در فصل رشد دماي 24 – 30 درجه براي آن بسيار مناسب است.

نور: مناطق پرنور يا نيمه سايه اطاق که دور از تابش مستقيم خورشيد باشد، مناسب است. اين گياه در زير اشعه ي چراغ فلورسنت پژمرده مي شود.

آبياري : اين گياه نياز چنداني به آب ندارد. هميشه مقدار زيادي آب در برگ هاي آن وجود دارد و سطح خاک گلدان بين دو آبياري بايد کاملاً خشک شود، ولي نبايد آبياري آنقدر به تعويق بيفتد که برگ ها پژمرده شوند. در زمستان به آب ولرم نياز دارد و مقدار آبياري بايد خيلي کمتر باشد.

ريشه آن سطحي است و گسترش چنداني ندارد و در هواي آلوده، زرد و خشک مي شود. در صورت آب دادن زياد اطراف يقه ساقه، موجب پوسيدگي آن مي گردد.

رطوبت هوا : ميزان رطوبت لازم حدود 50 درصد است. چنانچه رطوبت و حرارت و سرما از حد خود تجاوز نمايد، لکه هايي بر روي سطح برگ ظاهر مي گردد و برگ را بي حس مي کند و برگ مي افتد.

هر دو ماه يک مرتبه سطح خاک گلدان را خراش دهيد تا هوا به داخل آن نفوذ کند و در فصل بهار گلدان را در فضاي آزاد در محلي سايه قرار دهيد تا حالت طبيعي خود را به دست آورد.

خاک : هر اندازه قابليت نفوذ خاک بيشتر باشد، ريشه و ساقه از پوسيدگي محفوظ خواهد بود. براي تهيه خاک، يک قسمت پيت، يک قسمت ماسه و يک قسمت خاک باغچه استفاده کنيد و کف گلدان مقداري ماسه و سنگريزه بريزيد.

زمان مناسب براي تغيير گلدان، فصل بهار است و خاک مناسب براي آن مخلوطي از خاک چوب و تورب و ماسه است. گلدان را بايد در محل کاملاً روشن و دور از اشعه ي مستقيم آفتاب قرار داد. در اين صورت سنبله گل سفيد يا کرم رنگي توليد مي کند.

نحوه تکثیر پپرومیا قاشقی

تکثير : پپرونياي ابلق يا سفيد با قلمه هاي بذر و ساقه تكثير مي¬ شود؛ پپرونياي سبز با قلمه¬ هاي برگ و ساقه تكثير مي شود. پپرونياي معمولي که گياهي است با برگ هاي چروكيده، كاملاً متفاوت با گياهان ديگر اين خانواده است و آن را به كمك برگ هاي كاملش تكثير مي كنند.

دستور کلي براي تکثير: در بهار و تابستان از قلمه ي يک ساله گياه استفاده نماييد. قلمه را به ميزان 4- 5 سانتيمتر در ماسه ي شسته فرو کنيد و در محلي که دماي آن 18 درجه باشد، در تاريکي قرار دهيد. در مورد انواع گوشتي آن، برگ را روي سطح ماسه بخوابانيد و روي آن ماسه شسته بريزيد؛ پس از مدتي از انتهاي رگبرگ ها ريشه ظاهر مي گردد.

پپرومیا کاپراتا پپروميا ابلق

فلفل سیاه پپروميا ابلق فلفل استرالیایی / کاواکاوا پپرومیا کاپراتا