Humulus japonicus Japanese hop که به فارسی رازک ژاپنی نامیده میشود، گیاهی از خانواده شاهدانه، بومی آسیا می باشد. نیاز های این گیاه عبارتند از نور: زیاد رطوبت: مرطوب دمای محیط: نواحی معتدل خاک: خاک هایی با بافت متوسط و با ضخامت زیاد و حاوی مقادیر فراوان ترکیبات کلسیم
نام علمي
Humulus japonicus
خصوصیات - معرفی
رازک گیاهی دوپایه، علفی، چندساله و بالارونده است. هومولوس شامل گونه های متعددی است. اخیراً در کشور ژاپن از گونه جاپونیکوس (با گونه اسکاندنس هم نام است) به منظور استفاده از الیاف های بلند آن در صنایع پارچه و کنف سازی استفاده می شود. از این رو این گیاه در سطوح وسیعی در ژاپن کشت می شود.
رازک ژاپنی گیاهی زینتی و بومی نواحی معتدل آسیا (چین، ژاپن، کره، تایوان و روسیه) و نواحی گرمسیر ویتنام و شمال آمریکا است. برگ ها دارای 5 تا 9 لوب و به خوبی توسعه یافته می باشد. سطح رویی برگ ها پوشیده از کرک است اما ترکم کرک ها کم می باشد. گل آذین ها به ندرت بیش از 2 سانتیمتر طول دارند و دارای براکته هایی به طول کمتر از یک سانتیمتر هستند. گل آذین ها به صورت آویزان، سبز رنگ، مخروطی شکل، تخم مرغی تا استوانه ای، به طول یک تا 4 سانتیمتر و فاقد غده های زرد رنگ می باشند.
شرایط نگهداری رازک ژاپنی
نور مورد نياز
زیاد
آبياري و رطوبت
مرطوب
دماي مورد نياز
نواحی معتدل
خاک مورد نياز
خاک هایی با بافت متوسط و با ضخامت زیاد و حاوی مقادیر فراوان ترکیبات کلسیم
|
این گیاه در طول رویش به درجه حرارت زیادی نیاز ندارد. اندام های هوایی آن به سرما حساس است ولی اندام های زیرزمینی در برابر سرما مقاوم بوده و قادر به تحمل درجه حرارت های پایین می باشند. رطوبت هوای محل رویش آن باید مناسب بوده و از تغییرات زیادی برخوردار نباشد.
زمین هایی که رازک ژاپنی در آن کشت می شود باید کاملاً صاف و فاقد هرگونه پستی و بلندی باشد. چنانچه این گیاه در زمین های شیب دار کشت شود، شیب زمین نباید از پنج درصد بیشتر باشد زیرا استفاده از ماشین آلات و تنظیم آنها در زمین های شیب دار با مشکل مواجه می شود. خاک هایی با بافت متوسط و با ضخامت زیاد و حاوی مقادیر فراوان ترکیبات کلسیم، خاک های مناسبی برای کشت این گیاه می باشند. کشت در خاک های رسی و خاک هایی با بافت نامناسب و همچنین خاک هایی که از مقادیر زیادی کربنات برخوردار باشند مناسب نیست و توصیه نمی شود.
نحوه تکثیر رازک ژاپنی
کاشت و تکثیر این گیاه به روش رویشی و در مقیاس وسیع تنها از طریق قلمه های ریشه ای انجام می پذیرد. اگرچه از پیکر رویشی گیاه برای تکثیر آن می توان استفاده کرد ولی این روش مناسب نیست و احتمال رویش آنها در مقایسه با قلمه های ریشه ای بسیار ضعیف است. قلمه های مذکور باید کاملاً سالم و عاری از هر گونه آلودگی میکروبی، ویروسی و یا قارچی باشند. این قلمه ها باید از ضخامت و طول مناسبی (20 تا 25 سانتیمتر طول و به ضخامت بند انگشت) برخوردار بوده و حداقل دارای یک تا دو جوانه رویشی باشند و انتهای آنها حتی الامکان باید صاف باشد.
امیدبیگی، ر. 1387. تولید و فرآوری گیاهان دارویی. ا