اروشیا

"اروشیا" گیاهی درختچه ای به ارتفاع بیش از یک متر است که به رنگ مایل به سفید دیده می شود. دلیل مشاهده این رنگ، وجود لایه ضخیمی از کرک بر روی شاخ و برگ آن می باشد.

برگ ها به شکل های مختلفی وجود دارند که بیش از 25 میلیمتر نیز طول دارند.

گل ها کوچک و پوشیده از کرک های ابریشمی بلند بوده که در خوشه های جانبی یا در گل آذین های انتهایی ظاهر می شوند. گل های نر (حاوی دانه گرده) و گل های ماده (تولیدکننده بذر) به صورت جدا از هم بر روی گل های مختلفی ولی بر روی یک گیاه تشکیل می شوند.

میوه ها تخم مرغی شکل، به طول حدود 3 میلیمتر، با چهار زاویه و دو شاخ می باشند. 

این گیاه به واسطه داشتن ریشه های عمیق، به چرای دام مقاوم بوده و حتی چرای معقول و برنامه¬ ریزی شده سبب طراوت و شادابی گیاه می گردد و از خشبی شدن آن جلوگیری می کند.

این گیاه بذر فراوانی تولید می کند که به دلیل کرکی بودن و سبکی، به راحتی انتشار یافته و به سهولت در طبیعت تجدید حیات نموده و مستقر می شود.

شروع رشد رویشی این گیاه در اواسط اسفندماه بوده، در اواخر اردیبهشت گیاه مرحله گلدهی را گذرانده و بذر¬دهی آن در مرداد ماه است. همچنین بالاترین میزان پروتئین گیاهی در زمان گلدهی وجود دارد.

اروشیا به علت داشتن فرم بوته ای، مقاومت در برابر خشکی، درصد پروتئین مناسب و تکثیر آسان یکی از گیاهان بومی مراتع بیابانی است که اهمیت ویژه ای در مراتع خشک و نیمه خشک دارد. این خصوصیات سبب گردیده تا در طرح های احیاء و اصلاح مراتع مورد استفاده قرار گیرد. این گیاه از جمله گیاهانی  است که علاوه بر خوشخوراکی، مقاومت خوبی در برابر خشکی و چرا دارد.

در تنش های رطوبتی کم تا متوسط (آبیاری پس از تخلیه 90 درصد آب قابل استفاده) به خوبی رشد نموده و در تنش های شدید نیز قادر به ادامه حیات می باشد. همچنین در شرایط رطوبت خاک کمتر از  10 درصد نیز می تواند به خوبی رشد و نمو نماید.

گستردگی سیستم ریشه ای، کاهش اندام های هوایی و طول دوره رشد در شرایط نامطلوب و نیز وجود کرک های فراوان بر روی اندام های هوایی از عوامل اصلی این توانایی می باشد.