Campomanesia xanthocarpa GUABIRA که به فارسی گابیرا نامیده میشود، گیاهی از خانواده میرتاسه، بومی برزیل می باشد. نیاز های این گیاه عبارتند از نور: محیط تاریک رطوبت: کاملا خشک دمای محیط: نواحی گرم و خشک خاک: کشت در گستره وسیعی از خاک ها
نام علمي
Campomanesia xanthocarpa
خصوصیات - معرفی
گیاه "گابیرا" یا "گابیروبا" یکی از درختان گلدار و چندساله از خانواده مورد (Myrtaceae) می باشد. این گیاهان بومی نواحی گرم و خشک برزیل بوده و در بخش های مختلفی از این کشور گسترش دارند.
این درختان دارای تاجی گرد که در ابتدا شیاردار و مارپیچی به نظر می رسند، می باشند. این گیاهان نیمه خزاندار بوده و ارتفاع آنها به 4 تا 20 متر می رسد.
چوب آنها به رنگ قهوه ای مایل به ارغوانی با چگالی نسبی 0.8 گرم بر سانتیمتر مکعب بوده و جزو چوب های سنگین به شمار می آید. مغز چوب نیز در برابر حمله قارچ ها مقاوم است.
برگ ها دارای آرایش متقابل، ساده، غشایی و نازک، تخم مرغی شکل، سرشار از تانن، به طول 10 سانتیمتر و عرض 3 تا 4.5 سانتیمتر می باشند.
گلدهی از سپتامبر تا اکتبر و میوه دهی از سپتامبر تا دسامبر صورت می گیرد.
میوه ها از نوع سته، به رنگ زرد، با طعمی شیرین بوده که در هر کیلوگرم میوه، حدود 13 هزار بذر وجود دارد.
شرایط نگهداری گابیرا
نور مورد نياز
زیاد
آبياري و رطوبت
مرطوب
دماي مورد نياز
نواحی گرم و خشک
خاک مورد نياز
کشت در گستره وسیعی از خاک ها
|
این درختان بومی نواحی گرم و خشک برزیل بوده که در نواحی جنگلی نیز رشد وسیعی دارند.
این گیاهان در برخی موارد می توانند سرما را نیز تحمل کنند.
مکان هایی با آفتاب کامل و یا به همراه کمی سایه پراکنده را برای رشد ترجیح می دهند.
به خوبی می توانند در گستره وسیعی از خاک ها حتی خاک های فقیر از نظر مواد غذایی نیز رشد کنند.
این درختان دارای سرعت رشد متوسطی هستند.
خواص و کاربردهای دارویی و صنعتی
میوه های این گیاه خوراکی بوده و ارزش دارویی نیز دارد. این میوه ها توسط بومیان منطقه از ارزش زیادی برخوردارند. بومیان، میوه ها را از درختان خودرو جمع آوری کرده و به مصرف می رسانند.
این میوه ها هم ارزش تازه خوری دارند و هم می توان از آنها در تهیه آب میوه ها، نوشیدنی های الکلی و غیر الکلی استفاده کرد.
میوه ها غنی از ویتامین ها می باشند.
از چوب این درختان برای ساختن خانه های روستایی، میز و صندلی، ابزارآلات، تهیه سوخت و ... استفاده می شود.
همچنین این درختان توانایی عسل آوری دارند.
از خواص درمانی این گیاه می توان به قابض بودن، ضد اسهال، ضد آماس مثانه، ضد آماس مجاری ادراری و غیره اشاره کرد. پوست، میوه ها و برگ های این گیاه مورد استفاده قرار می گیرند.
نحوه تکثیر گابیرا
تکثیر این گیاهان عمدتاً از طریق کشت بذرهای آنها صورت می گیرد. بهتر است بذرها را هر چه زودتر و پس از رسیدن میوه ها، کشت نمود. این بذور را در مکان های سایه روشن، و بسترهای مناسب در خزانه یا گلدان های جداگانه کشت می کنند. بذرهای تازه برداشت شده از قدرت جوانه زنی بالایی برخوردارند به طوری که حدود 15 تا 30 روز پس از کشت، جوانه خواهند زد. زمانی که نهال های بذری به حدود 3 تا 5 سانتیمتر طول رسیدند (حدود 6 تا 7 ماه پس از کشت بذرها) و گیاهان برای انتقال آماده بودند می توان آنها را به زمین های اصلی منتقل نمود.