سوسن برگ پیازی

"سوسن برگ پیازی" یا "علف پیاز" یکی از گیاهان بومی نواحی مدیترانه است. این گیاه به عنوان علف هرز در ایالت متحده و به عنوان گیاهی آسیب زننده و مضر در کالیفرنیا، آریزونا، نیومکزیک و تکزاس شناخته شده است. همچنین این گیاه در لیست علف هرزهای مضر در دپارتمان کشاورزی ایالات متحده قرار دارد. در استرالیا، نیوزیلند، مکزیک و نواحی دیگری با آب و هوای مدیترانه ای نیز به عنوان علف هرز معمول شناخته شده و وجود دارد.

سوسن برگ پیازی یا علف پیاز گیاهی علفی، یکساله یا چندساله با عمر کوتاه است. این گیاه دارای ساقه ی توخالی بوده که تا ارتفاع 70 سانتیمتر نیز رشد می کند.

سیستم ریشه ای این گیاه دارای یک سری بخش های شبه-غده ای است. 

سوسن برگ پیازی همانطور که از اسمش پیداست، از یک دسته برگ های توخالی شبیه به برگ های پیاز و به طول 30 سانتیمتر تشکیل شده است.

گل آذین آن سنبله و با گل های پهن است. هر گل دارای شش گلبرگ سفید رنگ یا صورتی کمرنگ داشته و حدود 5 تا 12 میلیمتر نیز پهنا دارد. روی گلبرگ ها و در قسمت وسط، خطی در امتداد طولی به رنگ قهوه ای تا ارغوانی مایل به قرمز وجود دارد. این گل ها در روز باز می شوند و در طول شب یا در شرایط آب و هوای ابری یا کم نور بسته می شوند. گل ها هرمافرودیت (دارای اندام های نر و ماده روی یک گل) بوده و گرده افشانی توسط حشرات صورت می گیرد.

میوه های این گیاه کپسولی، گرد و هر میوه حاوی شش بذر می باشد.

گیاه سوسن برگ پیازی، خاک هایی با بافت سبک و متوسط، به خوبی آبیاری شده و نیز غنی از مواد غذایی را ترجیح می دهد. این گیاه می تواند در شرایط نیمه سایه و آفتاب کامل رشد کند. 

برگ ها و ریشه های این گیاه مصرف خوراکی دارند. و بصورت پخته شده یا به عنوان سبزی استفاده می شوند.

بذرهای این گیاه ادرارآور هستند. همچنین برای درمان زخم ها و التهابات پوستی نیز به کار می رود. بذرها حاوی مقدار کمی روغن اولئیک اسید بوده که خاصیت پیشگیری از تصلب شرائین (گرفتگی رگها) به آن می دهد.

سوسن برگ پیازی همچنین به عنوان یک گیاه زینتی و مقاوم به شرایط سایه، در باغ ها کشت می گردد.

تکثیر این گیاه از طریق کشت بذرهای آن صورت می گیرد. این بذرها در طی ماه های مارچ تا آپریل در گلخانه کشت می شوند و یک تا دو ماه پس از کشت در دمای 15 درجه سانتیگراد جوانه می زنند. زمانی که گیاهان به مرحله ای از رشد رسیدند، می توان آنها را به گلدان های جدا در گلخانه منتقل کرد تا اولین زمستان را در گلخانه سپری کنند. وقتی که نشاها به اندازه کافی بزرگ و مقاوم شدند می توان در فصل بهار و تابستان آنها را به فضای باز و باغچه ها منتقل نمود.

روش دیگر تکثیر این گیاه از طریق تقسیم بوته است که در فصل بهار یا پاییز صورت می گیرد.