گل مکزیکی

برای نخستین بار وجود گل مکزیکی در سال 1911 در اروپا گزارش شد. این گیاه به صورت خودرو در تپه های سنگی نواحی مدیترانه واقع در شمال و غرب اروپا می روید و در سطوح وسیعی در مولداوی کشت می شود. در سال 1961 مردم شمال آمریکا از زمان های دور از این گیاه در مواد غذایی، نوشیدنی و همچنین از گل های آن در تهیه سوپ استفاده می کردند. آنها همچنین از ریشه پخته این گیاه برای مداوای بیماری های ریوی استفاده می کرده اند. 

پیکر رویشی این گیاه حاوی اسانس است. از آنجا که متیل کاویلکول بیشترین مقدار اسانس را تشکیل می دهد، از گل مکزیکی به عنوان مخزن متیل کاویکول استفاده می شود. از مواد مؤثره این گیاه در صنایع غذاییف داروسازی و ارایشی و بهداشتی و همچنین در صنایع بستنی سازی استفاده می شود. از این گیاه، داروهایی برای معالجه بیماری های ریوی و سرفه نیز استفاده می کنند. اسانس گل مکزیکی خاصیت ضد باکتریایی و ضد قارچی دارد. گل های این گیاه عسل آور هستند. این گیاه در فلور کشور ما وجود ندارد و بذر آن توسط دکتر امیدبیگی به ایران آورده شد و نام "گل مکزیکی" یا "آق اوستا" برای آن انتخاب شد.

گل مکزیکی گیاهی علفی و چندساله است. منشأ این گیاه جنوب آمریکا گزارش شده و در تمام نواحی مکزیک می روید. ارتفاع این گیاه متفاوت است و به شرایط اقلیمی محل رویش بستگی دارد و بین 50 تا 180 سانتیمتر است. ساقه علفی، مستقیم و چهارگوش است. سطح ساقه صاف و کم و بیش کرکدار است. ساقه منشعب و در انتهای ساقه اصلی، ساقه های فرعی گل ها پدیدار می شوند. 

برگ ها به شکل قلب و نوک تیز هستند که بطور متقابل روی ساقه قرار می گیرند. سطح برگ ها برجستگی دار است و از دمبرگ طویلی برخوردارند. سطح این برگ ها کم و بیش کرکدار است. برگ های جوان بنفش رنگ هستند که با گذشت عمر رنگ آنها سبز تیره می شود. برگ ها معطر بوده و بوی انیسون یا رازیانه می دهند. 

گل ها در انتهای ساقه اصلی و ساقه های فرعی پدیدار می شوند. گل ها کوچک، نر ماده، سفید یا بنفش رنگ هستند. گل ها به صورت متراکم در کنار یکدیگر بر روی میله ای به طول 4 تا 15 سانتیمتر قرار می گیرند. زمان ظهور گل ها متفاوت است و به شرایط اقلیمی محل رویش بستگی دارد. گل ها معمولاً از اواخر بهار به تدریج ظاهر می شوند. 

ریشه مستقیم به طول 20 تا 30 سانتیمتر و از انشعاب های فراوانی برخوردار است. ریشه های جوان قهوه ای تیره و نرم است، که با گذشت عمر گیاه کم و بیش چوبی می شود. 

میوه فندقه، قهوه ای رنگ، دانه های بیضوی شکل و دارای سطحی کاملاً صاف است. وزن هزاردانه 0.4 تا 1.2 گرم است. دانه ها حاوی 30 درصد روغن هستند. 

گل مکزیکی، اماکن مرطوب و خاک های غنی از مواد و عناصر غذایی را ترجیح می دهد. خاک های سبک و حاصلخیز خاک های مناسبی برای کشت این گیاه است. خاک های حاوی کلسیم زیاد برای رویش این گیاه مناسب نیست.

گل مکزیکی گیاهی آفتاب پسند است. آفتاب نقش عمده ای در رشد و نمو و افزایش مواد مؤثره این گیاه دارد. 

در طول رویش این گیاه وزش باد مناسب نیست و باعث کاهش شدید مواد مؤثره آن می شود. گل مکزیکی درجه حرارت های بالا (تا 40 درجه سانتیگراد) را تحمل می کند. 

گل مکزیکی را می توان با هر گیاهی به تناوب کشت کرد. این گیاه را می توان 3 تا 5 سال در یک زمین کشت کرد.