گیاهان به عنوان ماشین های بیولوژیکی قابل بررسی هستند و بدنه آنها از عناصر ماکرو (پر مصرف) و میکرو (کم مصرف) بنا شده است. این عناصر مواد محلول ویژه و موردنیاز مکانیسم های انتقال انرژی را برای گیاهان فراهم می کنند (هاپکینز، 2008).
مس (
Cu
):
مس نیز از اجزای مهم آفت کشها
بوده و ممکن است سطح مس را در گیاه بالا ببرد. عنصر مس برای آنزیم های سنتز
کلروفیل و متابولیسم کربوهیدرات ها ضروری است. مس بیش از حد سبب تشدید علائم کمبود
آهن، منگنز و زینک می گردد (دُل و ویلکینز، 1999).
اثرات کمبود مس، بین
رگبرگها زرد شده و لبه آنها سبز باقی می ماند. رگبرگها نیز کلروزه و گاهی نکروزه
شده تا تمام پهنای برگ را درگیر کند. عموماً غیر متحرک بوده و برگهای میانی در
کمبود میزان کمری نسبت به برگهای پایین دارند (دُل و ویلکینز، 1999). سبب رزت شدن
گیاه و
‘witch’s
broom’
نیز می شود. اثرات سمیت مس شامل کلروزه شدن گیاه می باشد.
آلومینیم (
Al
)
:
بعضی
از گیاهان گلدانی نیاز به تیمارهای ویژه
ای دارند. مشخص شده است که رنگ گل ارقام
آبی و صورتی ادریسی از صورتی تا قرمز و بنفش تا آبی متغیر است. رنگ گیری آبی از
طریق افزودن آلومینیوم به بستر و عرضه آن به صورت
Al2
(
SO4
)3
تسهیل می‌گردد.
هرچند این همیشه موثر نیست.
وون لوون و همکاران (1994) اثبات کردند که
pH
نیز نقش مهمی دارد. سطوح کاهش یافته
pH
در ترکیب با تغذیه آلومینیومی، آبی شدن را
بهترتضمین می‌کند که ممکن است به خاطر کنترل دقیق روی آهک دهی یا عرضه آمونیوم
اضافی باشد (سونیویلد، 2009).