|
لایم بِری یکی از گونه های خانواده مرکبات است و خویشاوندی بسیار نزدیکی با جنس سیتروس دارد.
|
|
|
|
خصوصیات گیاهشناسی:
|
|
|
|
لایم بری درختچه ای خاردار (به ندرت بصورت درختانی کوچک دیده می شود) و همیشه سبز است که تا ارتفاع 3 متر رشد می کند. برگ ها سه برگچه ای که هر برگچه حدود 2 تا 4 سانتیمتر طول و 1.5 تا 2 سانتیمتر نیز پهنا دارد و به رنگ سبز تیره و براق دیده می شود. گل ها به رنگ سفید و دارای 3 گلبرگ به طول 10 تا 13 میلیمتر و عرض 4 میلیمتر است. میوه آن خوراکی، به رنگ قرمز و به قطر 10 تا 15 میلیمتر می باشد. این میوه شبیه میوه های کوچک جنس سیتروس است. میوه ی تازه ی آن گوشتالو بوده و دارای طعمی به یاد ماندنی که کمی مشابه طعم لیموشیرین است، می باشد.
|
|
|
|
شرایط محیط رشد:
|
|
|
|
این درختچه ها مخصوص نواحی گرمسیری و مرطوب بوده و در انواع مختلفی از خاک ها رشد می کنند ولی در خاک هایی با بافت متوسط لومی و غنی از نظر مواد غذایی، با آبیاری منظم، بهترین رشد را دارد. اسیدیته خاک برای این درختچه بهتر است بین 5 تا 6 باشد. لایم بِری برای رشد به آفتاب کامل تا کمی سایه نیاز دارد و نمی تواند در سایه ی کامل رشد خوبی داشته باشد.
|
|
|
|
خواص درمانی و کاربردهای صنعتی:
|
|
|
|
این درختان بیشتر به دلیل وجود میوه های خوراکی شان کشت می شوند. اما تمام بخش های گیاه معطر هستند. در نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان بصورت خودرو نیز رشد می کنند. در برخی نواحی به عنوان علف هرز نیز شناخته می شوند.
|
|
|
|
استفاده از لایم بِری به عنوان بونسای نیز بسیار رواج دارد.
|
|
|
|
برگ های آن برای رفع دردهای ناشی از قولنج و بیماری های پوستی کاربرد دارند. همچنین در لوازم آرایشی نیز از اسانس آن استفاده می شود.
|
|
|
|
ساقه های این گیاه حاوی صمغی است که از آن جهت ایجاد آرامش اعصاب استفاده می گردد.
|
|
|
|
این گیاه در سراسر دنیا به عنوان گیاهی زینتی، بادشکن و پرچینی نیز به فروش می رسد.
|
|
|
|
در طب سنتی، میوه های لایم بِری برای درمان سرفه و زخم های گلو استفاده می شوند. ساکنان اقیانوس هند، برگ های تازه ی این گیاه را پس از فشردن، جهت درمان شوره سر استفاده می کنند. همچنین برای درمان سرفه نیز از آن استفاده می گردد.
|
|
|
|
آفات و بیماری ها:
|
|
|
|
مطالعات نشان می دهد، درختچه لایم بِری نسبت به بیشتر آفات و بیماری ها مقاوم است.
|
|
|
|
تکثیر:
|
|
|
|
تکثیر این گیاه از طریق بذر صورت می گیرد. بهتر است بذور در فصل بهار در گلخانه های گرم کشت شوند تا بهتر جوانه زده و رشد کنند. زمانیکه نهال های بذری به اندازه ی مشخص رسیدند، می توان آنها را به زمین اصلی منتقل کرد.
|
|
|
|
با وجود سخت بودن بذور، این بذرها دارای دوره زندگی و قوه نامیه ی کوتاهی هستند و نباید خشک شوند و همچنین برای مدت طولانی نباید در درجه حرارت های پایین قرار گیرند.
|
|