|
درختی است با قامت متوسط، برگ های آن سبز، کناره های برگ دارای بریدگی و دندانه نامنظم شبیه برگ زبان گنجشک است، نوک برگ ها خیلی تیز و کشیده تر از برگ های زیتون و شکل کلی درخت شبیه به درخت زیتون تلخ می باشد. حال حاضر در چابهار، بندرعباس و سایر نقاط جنوب کشور می روید. گیاهی به ارتفاع 80 تا 100 سانتی متر با قسمت زیرزمینی به صورت زیرزمینی، برگ های طوقه ای، گل آذین خوشه ای و گل های زرد می باشد. موسم گلدهی آنها نیمه بهار و برگ های جوان به صورت پخته شده در اردیبهشت ماه مصرف خوراکی دارد.
|
|
|
|
میوه سریش: در میوه سریش ماده تلخ بایاکانین وجود دارد و مصرف خوراکی آن مسهل و کشنده کرم معده می باشد. روغن میوه محرک و و ضد انگل و ضد عفونی کننده می باشد و به عنوان پادزهر برای مارگزیدگی و عقرب گزیدگی مفید می باشد. اگر آن را بر پوست بمالید، اگزمای مزمن و دردهای روماتیسمی و بیماری های پارازیتی وست نظیر بیماری اسکابیز که نوعی چرب است را بهبود می بخشد. گل سریش: خوردن گل سریش برای تقویت معده مفید است و تصفیه کننده خون و خون ساز است. اگر آب جوشانده ی آن را کمپرس کنید. برای التیام زخم ها و جراحت ها مفید است. گل وبرگ سریش را با هم بکوبید و بر یشانی ضماد کنید، از هذیان و تب ها جلوگیری می کند. برگ درخت سریش: برگ درخت سریش تونیک و مقوی بدن ومعده است، تصفیه کننده خون و تولید کننده خون می باشد و آب جوشانده ی به صورت کمپرس برای التیام زخم ها و جراحت مفید است. برای شستشو و ضدعفونی کردن زخم ها و رفع اگزما مفید می باشد.
|
|
|
|
کاشت بذر در فصل پاییز اقدام شود. در محیطی بسته با دمایی در حدود 15 درجه و در قابی سرد بذرها را بکارید، سرعت جوانه زنی این گیاه کند می باشد و بین 1 تا 12 ماه زمان می برد. اولین زمستان بهتر است گیاه در گلخانه بماند و پس از آن به فضای باز منتقل شود. تقسیم بوته: ار 6 سال یکبار صورت می گیرد.
|
|