کاملیا پیتاردی

جنس Camellia یکی از جنس های خانواده چای (Theaceae) می باشد. این گیاهان معمولاً در شرق و جنوب آسیا، از هیمالیا تا ژاپن و اندونزی یافت می شوند. حدود 100 تا 250 گونه از این جنس وجود دارد. در گذشته نام این جنس، Linnaeus بود. ولی پس از انجام مطالعات بیشتر توسط گیاهشناسی به نام Georg Joseph Kamel در فیلیپین به نام Camellia نامگذاری شد.

کاملیاها درختچه ای همیشه سبز یا درختانی کوچک هستند که معمولاً تا حدود 20 متر ارتفاع نیز رشد می کنند.

برگ های آنها متناوب، ساده، ضخیم، دندانه دار و معمولاً براق می باشد.

گل ها معمولاً بزرگ و آشکار، به قطر یک تا 12 سانتیمتر، با پنج تا نه گلبرگ دیده می شوند. کاملیا پیتاردی گیاهی هرمافرودیت است (هر گل دارای اندام های نر و ماده می باشد) و گرده افشانی توسط زنبورهای عسل صورت می گیرد. ولی اغلب میوه هایی با بذرهای کم یا بذرهای غیرزنده تولید می کند. این گل ها از آپریل تا جون ظاهر شده و بذرها نیز در اکتبر می رسند.

میوه های کاملیا پیتاردی بزرگ و از نوع کپسول خشک بوده و در برخی موارد نیز به پنج قسمت نیمه مجزا تقسیم می شود. که هر قسمت حاوی بیش از هشت بذر می باشد. این بذرها در این گونه از کاملیا، خوراکی می باشند.

این گیاهان سرعت رشد کمی دارند و عمدتاً هر سال حدود 30 سانتیمتر رشد می کنند تا به بلوغ برسند.

کاملیا پیتاردی بومی تپه هایی با ارتفاع متوسط در ناحیه یانان در چین می باشد.

گونه های مختلف کاملیا به خوبی در خاک های اسیدی و غنی از هوموس، سازگار شده اند. برخی گونه ها نیز در خاک های گچی و غنی از کلسیم رشد می کنند.

بیشتر گونه های کاملیا نیازمند مقدار زیادی آب در طول رشد می باشند و نسبت به خشکی متحمل نیستند.

کاملیا پیتاردی از نظر نیاز نوری به آفتاب کامل به همراه سایه ی پراکنده نیاز دارد.

کاملیا پیتاردی به دلیل گل های زیبا و برگ های براق، مانند بسیاری از گونه های کاملیا به عنوان گیاهی زینتی در پارک ها، باغ ها و فضاهای سبز کشت می شود.

بذرهای این گیاه نیز دارای روغن می باشند که ارزش خوراکی دارند.