خبرگزاری فارس: Sundew یک گیاه حشره خوار است که حشرات را با استفاده از
دانه های چسبناک کوچکی که در انتهای شاخک های خود دارد، به دام می اندازد.
به گزارش گروه دانشگاه خبگزاری فارس، در آزمایشگاه مینگ جون ژانگ واقع در
کمپ ناکسویل دانشگاه تنسی آمریکا، 15 گیاه sundew روی لبه پنجره جای گرفته
و به جذب نور خورشید و خوردن حشرات مشغول هستند. Sundew یک گیاه حشره خوار
است که حشرات را با استفاده از دانه های چسبناک کوچکی که در انتهای شاخک
های خود دارد، به دام می اندازد.
گروه تحقیقاتی ژانگ امیدوارند یک
روز بتوانند از این ماده چسبناک برای چسباندن زانوی مصنوعی یا قطعات
کاشتنی دیگر، بدون نگرانی از پس زده شدن آنها توسط بدن استفاده کنند.
هدف
از این کار مطالعه مواد زیستی در مقیاس نانو و تقلید از آن چیزی است که
طبیعت در طول میلیون ها انجام داده است تا در نهایت از این یافته ها در
زندگی روزمره استفاده شود. لانگان می گوید در جراحی های پزشکی جایگزینی به
چیزی نیاز داریم که سلول ها آن را شناخته و به آن متصل شوند . نانوذراتی
که در چسب Sundew وجود دارند، به راحتی توسط سلول های انسانی شناخته می
شوند.
ژانگ و همکارانش علاوه بر تحقیق روی ویژگی های بسیار جذاب
چسب گیاه حشره خوار Sundew، نانوذرات موجود در گیاه پیچک انگلیسی را بررسی
می کنند. نانوذرات این گیاه نور را پخش می کنند و می توانند جایگزین
نانوذرات فلزی شوند که اخیراً در کرم های ضدآفتاب به کار می روند.
در
سال 2010 ژانگ و همکارانش مقاله ای با عنوان Nanofibers and nanoparticles
from the insect-capturing adhesive of the sundew (Drosera) for cell
attachment در مجله Nanobiotechnology منتشر کردند. آنها در این مقاله
گزارش کردند که نانوالیاف و نانوذرات طبیعی حاصل از چسب sundew سازگاری
بسیار بالایی برای اتصال به سلول ها از خود نشان می دهد.
لانگان
اشاره می کند که می توان از این نانوالیاف روی چسب های زخم استفاده کرده و
به جای اینکه زخم را فقط با یک پوشش کتانی بپوشانیم، یک روکش زیست سازگار
ایجاد کنیم که با تحریک فعالیت سلولی موجب بهبودی سریع تر زخم شود.
چسب
sundew ویژگی های مرد عنکبوتی را داراست. به عنوان مثال می تواند تا یک
میلیون برابر طول طبیعی خود کشیده شود. بیشتر نوارهای لاستیکی تنها می
توانند تا شش برابر طول اولیه خود کش بیایند.
این الاستیسیته بالا
چسب sundew را به گزینه مناسبی برای روکش دادن قطعات کاشتنی بدن، تولید
مجدد بافت های در حال مرگ، درمان زخم و بهبود چسب های سنتزی تبدیل می
سازد. این ماده آنقدر الاستیک و چسبنده است که استفاده از آن مقرون به
صرفه است، چرا که تنها کمتر از 1 میکرولیتر از آن می تواند 25 میلی متر
مربع را پوشش دهد.