اکوسیستم های کشاورزی :
اکوسیستم هایی که توسط بشر اداره می شوند از جنبه های مهمی با اکوسیستم های طبیعی تفاوت دارند.
اکوسیستم های کشاورزی و طبیعی زنجیره ای پیوسته بوده ، از هم مجزا نمی باشند. بین اکوسیستم های طبیعی و مصنوعی می توان برخی از اختلافات را متمایز ساخت.
در یک چراهگاه مصنوعی چندین اختلاف اکولوژیکی عمده قابل مشاهده است که ناشی از تلاش انسان در متمرکز نمودن جریان انرژی در یک گونه خاص علفخوار است.
اکولوژی زراعی از ارتباط متقابل گیاهان زراعی با عوامل فیزیکی محیط بحث می کند ولی جغرافیای زراعی ارتباط گیاهان زراعی را با عوامل محیط اجتماعی مطالعه می کند.
شبکه پیچیده غذایی یک علفزار طبیعی به زنجیره غذایی ساده ای کاهش داده می شود. ساختار ساده غذایی باعث کاهش ثبات ذاتی اکوسیستم شده ، احتمال طغیان آفات ، حشرات علفخوار و علفهای هرز را افزایش می دهد.
بطور کلی می توان گفت که باردهی ناخالص اکوسیستم های کشاورزی از اکوسیستم های طبیعی بیشتر نیست و انسان از طریق وارد کردن انرژی کمکی و در نتیجه کاهش تنفس هتروتروفیک ، تولید خالص اولیه و جامعه را افزایش می دهند.
در اکوسیستم های زراعی آشیان های اکولوژیک کمتر و ساده تر هستند. در اکوسیستم بهره برداری شده ، تنوع کاهش و نسبت تولید اولیه به بیوماس افزایش می یابد.