بیماری پوسیدگی طوقه و ریشه پسته (گموز)

بیماری پوسیدگی طوقه و ریشه پسته(گموز) :

عامل این بیماری باعث خشکیدگی درختان در باغهای پسته که ظاهرا بدون هیچ دلیلی و در حالیکه برگهایشها سبز خشک شده اند

در مدت نسبتا کوتاهی رخ می دهد، میشود. چنین اتفاقی میتواند برای درختان مجاور این درختان و یا در ردیفهای دیگر همان باغ رخ دهد.

در مناطق پسته کاری به این بیماری نام گموز یا انگومک پسته اطلاق میشود. عامل این بیماری قارچی میکروسکوپی است که در محل تماس بیشتر آب یا رطوبت با تنه درخت در زیر پوست آن ساکن شده و شروع به اضمحلال بافتهای تنه میکند.

علائم بیماری پوسیدگی طوقه و ریشه درختان پسته

اگر در خاک دور تا دور اطراف تنه درخت در محل طوقه(محل خارج شدن تنه از خاک) کنار زده شود، در درختان آلوده، صمغی(شیره درخت) که به صورت قطره های ریز و درشت از محل طوقه درخت خارج شده و در مجاورت هوا خشک شده است مشاهده میشود.

چنانکه پوست این قسمت جدا شود، شیره سفید رنگی به بیرون میریزد که در مجاورت هوا سریعا به قهوه ای تا سیاه تغییر رنگ میدهد. از چنین تنه ای بوی پوسیدگی شدیدی نیز به مشام میرسد.

اگر درخت جوان به این قارچ آلوده شود به سرعت سبز خشک میشود اما در درخت مسن، مرگ درخت تدریجی و پس از کم شدن برگها و محصول رخ میدهد.

مبارزه با بیماری پوسیدگی طوقه و ریشه پسته

بهترین روش انجام اقدامات پیشگیرانه است، بدین منظور از تماس مستقیم آب با طوقه بایستی اجتناب شود.

برای جلوگیری از شیوع بیماری نباید از زه آب باغات آلوده استفاده کرد. در باغات آلوده دوره آبدهی (فواصل آبدهی) را طولانی تر کنیم. برای معالجه در مراحل اولیه بیماری میتوان اطراف طوقه را توسط مخلوط بردو، فوزتیل آلومینیوم و یا قارچکش های موثر دیگر تیمار کرد.

عوامل پوسیدگی طوقه و ریشه پسته

عامل این بیماری چهار گونه قارچ شامل Phytophtora citrophthora، P.cryotogea، P.drechsleri، P.megaspeama میباشد که قادر است هر ساله تعداد زیادی از درختان پسته بارورو غیر بارور را از بین ببرد.

انتقال این قارچ که در خاک میریزد با جابجایی نهال، خاک و آب آبیاری صورت میگیرد. شرایط اپتیمم برای این قارچ شامل محیط با رطوبط بالا میباشد و در این صورت تولید مثل آن به سرعت انجام شده و براحتی منتقل میگردد.